امکان استفاده از اندواینولیناز با پایداری حرارتی بالا جهت تولید شربت پرفروکتوز از اینولین

هدف این پژوهش بررسی ویژگی‌های ساختاری و عملکردی اندواینولیناز پس ازاصلاح با plp برای آبکافت اینولین است. برای تعیین پایداری حرارتی، فعالیت باقیمانده هر دو آنزیم (اصلاح شده و شاهد) پس از 130 دقیقه انکوباسیون در دماهای مختلف در محدوده °c25-65 اندازه‌گیری و برای تعیین پایداری زمانی، فعالیت هر دو آنزیم تا 6 روز بطور روزانه سنجیده شدند. جهت بررسی تغییرات ساختاری و نیز ارزیابی تغییرات ساختار دوم و سوم آنزیم اندواینولیناز، پس از اصلاح با plp ، از روش‌های طیف‌سنجی دورنگ‌نمایی دورانی، جذب‌سنجی در طول موج nm 280، فلوئورسانس برون‌زاد و درون‌زاد استفاده شد. کروماتوگرام محصولات حاصل از آبکافت اینولین توسط اندواینولیناز اصلاح شده با plp یا اندواینولیناز دست‌نخورده با استفاده از hplc بدست آمده و سپس پارامترهای کاتالیتیکی هر دو آنزیم محاسبه شدند. محتوای ساختار مارپیچ آلفا پس از اصلاح با plp افزایش یافت، همچنین نتایج بررسی ساختار سوم شامل مطالعات طیف سنجی uv و نشر فلورسان، افزایش پایداری حرارتی اندواینولیناز بعد از اصلاح با plp را تایید نمودند. نتایج آزمون‌های پایداری زمانی، حاکی از آن بود که افت فعالیت مشاهده شده در آنزیم اصلاح شده با plp کمتر از آنزیم شاهد است. بهبود کارایی آنزیم اندواینولیناز جهت آبکافت اینولین پس از اصلاح با plp توسط hplc ثابت شد. پس از اصلاح آنزیم vmax افزایش و km کاهش یافت که نشانگر بهبود عملکرد آنزیم پس ازاصلاح با plp است.