نانوکمپلکس‌های صمغ عربی - کازئینات حامل بتا کاروتن (1): بررسی تشکیل کمپلکس توسط ftir، dsc، کدورت و رئولوژی

در این تحقیق، تولید نانوکمپلکس های بر پایۀ دو بیوپلیمر صمغ عربی کازئینات به منظور ایجاد یک سیستم حامل برای بتا کاروتن، توسط تکنیک های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، ابتدا محلول های کازئینات سدیم در دو سطح غلظت 1/0 و 5/0(درصد وزنیحجمی) و صمغ عربی در سه سطح غلظت 1/0، 5/0 و 1 درصد (درصد وزنیحجمی)  تهیه شدند. سپس بتاکاروتن در محلول های کازئینات سدیم بارگذاری شد و صمغ عربی در غلظت های مختلف به آنها اضافه گردید و با تنظیمph ، بر همکنش الکترواستاتیک بین بیوپلیمرها ایجاد گردید. ایجاد کمپلکس بین صمغ عربیکازئینات و کازئیناتبتا کاروتن توسط آزمون های طیف سنجی فرو سرخ نزدیک (ftir)، گرماسنجی پویشی افتراقی (dsc)، کدورت سنجی و رئومتری ارزیابی شدند. نتایج آزمون ftir  نمونه ها نشان داد که طیف اختصاصی محلول بیوپلیمری حاوی بتاکاروتن، متفاوت از طیف های اختصاصی هر کدام از بیوپلیمرها و بتاکاروتن می باشد. در آزمون dsc نمونه ها نیز، الگوی تغییرات حرارتی کمپلکس بیوپلیمری حاوی بتاکاروتن با هر کدام از بیوپلیمرها و بتاکاروتن، تفاوت چشمگیری داشت که به انکپسولاسیون بتاکاروتن در کمپلکس کازئینات –  صمغ عربی نسبت داده شد. نتایج حاصل از اندازه گیری کدورت محلول ها نشان داد که با افزایش غلظت صمغ عربی، کدورت افزایش یافت و بیشترین کدورت (ntu134) مربوط به غلظت کازئینات سدیم 1/0 %– صمغ عربی 1 % بود. بررسی ویژگی های رئولوژیکی محلول ها نشان داد که افزایش غلظت صمغ عربی از 1/0 به 1%، باعث افزایش ویسکوزیتۀ محلول های بیوپلیمری شد که به افزایش تعداد ذرات کمپلکس نسبت داده شد.