بررسی سرولوژیک لپتوسپیروز درگاومیش‌های ارومیه

زمینه مطالعاتی: لپتوسپیروز یکی از بیماری های مشترک و قابل انتقال از دام به انسان بوده  که با علایم بالینی تب، زردی، سقط و ادرار خونی شناخته می شود. بیماری در مناطق شمالی و جنوب غربی ایران بواسطه وجود گاومیش های آذربایجان و خوزستان شیوع بیشتری دارد. هدف: 1 تعیین درصد سرمی ابتلاء گاومیش های ارومیه به لپتوسپیراها، 2 تعیین ارتباط جنس و سن در ابتلا به لپتوسپیروز، 3 تعیین عیار سرمی و آنتی ژن های غالب لپتوسپیرا در گاومیش های ارومیه. روشکار: تعداد 130 نمونه خون در سال 1390جمع آوری و با آزمایش استاندارد آگلوتیناسیون میکروسکپی و با استفاده از پنج سروتیپ زنده لپتوسپیرا پومونا، گریپوتیفوزا، هارجو، کانیکولا، ایکترهموراژیه و بالوم بررسی گردید. نتایج: تعداد 4/25%  گاومیش ها (9/26% نرها و 8/23% ماده ها) به یکی از آنتی ژن های لپتوسپیرا با عیار حداقل 1:100 مثبت نشان دادند. سروتیپ پومونا بیشترین (2/16%) و ایکتروهموراژیه کمترین (52/1%) واکنش را داشتند. شایع ترین عیار سرمی 1:100 با 20% (26 نمونه) و بالاترین عیار سرمی 1:200 با 10% (13 نمونه) بودند. فراوانی نمونه های  مثبت  در گروه  سنی زیر 5/1 سال کمترین (5/1%) و 3 تا 4 سال بیشترین میزان (16%) را نشان دادند. نتایج  نشان می دهد که از نظر شیوع سرولوژیک بیماری، اختلاف معنی داری بین دو جنس ماده و نر وجود ندارد. نتیجه گیرینهایی: لپتوسپیروز در بین جمعیت گاومیش های ارومیه یک بیماری مطرح و قابل توجه است و از آنجایی که این دام اغلب در شرایط مرطوب و باتلاقی نگهداری می شود احتمال انتقال بیماری به دام های اهلی و انسان زیاد است. لذا با توجه به عدم واکسیناسیون دام ها در منطقه لازم است توصیه های بهداشتی در خصوص جایگاه دام، زهکشی باتلاق ها، مبارزه با جوندگان و اقدامات مراقبتی توسط دامداران و مسئولین دامپزشکی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.