بررسی اثرات همزمان سازی سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر فراسنجه‌ های تکنیک تولید گاز

زمینه مطالعاتی: همزمان سازی انرژی و پروتئین در شکمبه گاوهای شیرده یکی از مباحث مهم در تغذیه گاوهای پرتولید می باشد. هدف: در مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثرات همزمان سطوح مختلف نشاسته و پروتئین قابل تجزیه در شکمبه در جیره های کاملا مخلوط بر روی فراسنجه های تولید گاز، ماده خشک تجزیه شده بطور حقیقی، تولید پروتئین میکروبی، غلظت نیتروژن آمونیاکی، تولید اسیدهای چرب فرار و متان با استفاده از تکنیک تولید گاز طراحی گردید. روش کار: در مطالعه حاضر از چهار سطح پروتئین قابل تجزیه در شکمبه (5/9، 5/10، 5/11 و 5/12 بر اساس درصدی  از ماده خشک) و پنج سطح نشاسته (20، 23، 26، 29 و 32 بر اساس درصدی از ماده خشک) استفاده گردید که در نهایت منتج به 20 جیره گردید. نتایج: نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نشاسته برای سطوح 5/10، 5/11 و 5/12 درصد پروتئین قابل تجزیه در شکمبه، مقدار گاز تولیدی از بخش با سرعت تجزیه پذیری بالا (v1) بصورت خطی افزایش یافت در حالیکه برای سطح 5/9 درصد پروتئین قابل تجزیه در شکمبه، این روند درجه دوم بود. لازم به ذکر است که مقدار ماده خشک تجزیه شده بصورت حقیقی برای جیره های حاوی 5/11 درصد پروتئین قابل تجزیه بیشترین بود (05/0>p)  در حالیکه فراسنجه هایی از قبیل بخش پذیری، تولید بیوماس میکروبی و بازدهی تولید بیوماس میکروبی برای جیره های حاوی 5/12 درصد پروتئین قابل تجزیه بیشترین بود (05/0>p). در مطالعه حاضر مشاهده گردید که هر دو شاخص بخش پذیری و بازدهی تولید بیوماس میکروبی، در جیره های حاوی 5/12 درصد پروتئین قابل تجزیه و 26 درصد نشاسته بیشترین بود.  نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه بیانگر این واقعیت می باشد که حتی در سطوح بالاتر از حد نرمال پروتئین قابل تجزیه  درشکمبه وجود مقادیر بالاتر از 26 درصد نشاسته (بر اساس ماده خشک) نه تنها به افزایش بازدهی تولید بیوماس میکروبی منجر نمی گردد بلکه باعث اتلاف مقادیر بیشتری از مواد مغذی خوراک در قالب گازهای دفعی و در نتیجه کاهش شاخص بخش پذیری می گردد.