اثر افزودن سطوح مختلف اسیدهای آمینه لیزین و ترئونین به جیره غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و بار میکروبی روده جوجه‌های گوشتی

زمینه مطالعاتی: اسیدهای آمینه لیزین و ترئونین روی عوامل فیزیولوژیک و عملکرد جوجه های گوشتی تاثیرگذارند. هدف:آزمایش حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف اسیدهای آمینه لیزین و ترئونین بر خصوصیات لاشه و بار میکروبی روده جوجه های گوشتی انجام گرفت. روش کار: 960 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه از سویه راس 308 انتخاب و در یک طرح فاکتوریل با 12 تیمار و چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار به صورت تصادفی تقسیم بندی شدند. جیره های آزمایشی شامل چهار سطح لیزین (100، 110، 120 و 130 درصد توصیه هایnrc) و سه سطح ترئونین (100، 110 و 120 درصد توصیه هایnrc) بودند. جیره ها در دو دوره آغازین (0 تا 21 روزگی) و رشد (21 تا 42 روزگی)، در اختیار طیور قرار گرفتند. نتایج:در دوره آغازین، سطح 120 درصد لیزین و ترئونین، سبب بهبود وزن زنده، لاشه و درصد لاشه، سینه، ران و کبد (p<0/05) شد. در سن 42 روزگی نیز سطح 120 درصد لیزین و ترئونین سبب بهبود معنی دار وزن لاشه و درصد اجزای لاشه شد (p<0/05). در دوره رشد ضریب تبدیل غذایی در سطح 120 درصد لیزین (p<0/05) بهبود یافت. در هر دو دوره آزمایش مطلوب ترین نتایج صفات لاشه مربوط به صفات لاشه تیماری بود که 120 درصد لیزین همراه با 120 درصد ترئونین دریافت کرده بود. بار میکروبی روده در 21 روزگی تحت اثر 110 درصد لیزین و 100 و 120 درصد ترئونین به صورت معنی داری افزایش یافت (p<0/05) ولی در 42 روزگی سطح 100 درصد لیزین افزایش معنی داری در کل بار میکروبی روده ایجاد کرد (p<0/05). نتیجه گیری نهایی: بر اساس نتایج تحقیق حاضر، می توان در دوره های آغازین و رشد، سطح لیزین و ترئونین جیره را برای مطلوب تر کردن عملکرد و خصوصیات لاشه، تا 20 درصد بیشتر از توصیه nrc  تنظیم کرد.