تاثیر نانوزیولیت نقره، زیولیت و آنتی‌بیوتیک فلاوومایسین بر عملکرد و قابلیت هضم ایلیومی‌ مواد مغذّی جوجه‌ها‌ی گوشتی طی دوره‌ی آغازین

هدف از انجام این آزمایش مطالعه‌ی تاثیر نانوزیولیت نقره، زیولیت و آنتی‌‌بیوتیک محرک رشد فلاوومایسین بر عملکرد، قابلیت هضم ایلیومی ‌و وزن نسبی برخی از اندام‌های داخلی در جوجه‌ها‌ی گوشتی بود. برای این منظور، تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (سویه‌ی راس- 308) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به چهار تیمار با چهار تکرار و تعداد هجده قطعه پرنده به صورت مخلوط دو جنس در هر تکرار اختصاص یافتند. جیره‌ها‌ی آزمایشی عبارت بودند از: جیره‌ی شاهد (بدون افزودنی)، جیره‌ی شاهده به علاوه نانوزیولیت نقره (5/0 درصد جیره)، جیره‌ی شاهد به علاوه زیولیت (5/0 درصد جیره) و جیره‌ی شاهد به علاوه آنتی‌‌بیوتیک محرک رشد فلاوومایسین (1/0 درصد جیره). جمع‌آوری نمونه‌های گوارشی و اندام‌های داخلی به دنبال کشتار در روز 21ام آزمایش صورت گرفت. مطابق نتایج، درطول دوره‌ی آزمایشی (21-1 روزگی) جیره‌ها‌ی آزمایشی تاثیر معنی داری بر افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک جوجه‌ها نشان ندادند (05/0p > ). نانوزیولیت نقره موجب بهبود قابلیت هضم ایلیومی‌ماده‌ی خشک، ماده‌ی آلی و انرژی شد (05/0p < ). استفاده از زیولیت نیز قابلیت هضم ایلیومی ماده‌ی خشک و چربی خام را افزایش داد (05/0p < ). همه‌ی افزودنی‌ها به کاهش معنی دارph محتویات سنگدان انجامیدند که بیشترین کاهش در اثر زیولیت مشاهده شد (001/0p < ). فلاوومایسین جیره به کاهش معنی‌‌دارph محتویات روده‌های کور منجر شد (01/0p < ). اوزان نسبی اندام‌ها‌ی داخلی جوجه‌ها تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفتند. براساس این نتایج، علیرغم کاهش ph محتویات گوارشی در اثر تیمارهای آزمایشی و بهبود قابلیت هضم مواد مغذّی در اثر نانوزیولیت نقره و زیولیت، هیچ کدام از مواد افزودنی نتوانستند اثر معنی‌‌داری بر عملکرد رشد جوجه های گوشتی نشان دهند.