اثرتغذیه سطوح مختلف پروتیین وتریونین برعملکرد، کیفیت تخم مرغ و ساختار بافتی ژژنوم مرغ های تخم گذار

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پروتیین و تریونین بر عملکرد، کیفیت تخم مرغ و ساختار بافتی ژژنوم مرغ های تخم گذار، آزمایشی با استفاده از 180 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن سویه های-لاین w36(در سن 48 هفتگی) و به مدت 70 روز انجام پذیرفت. مرغ ها به صورت تصادفی بین 9 تیمار آزمایشی متشکل از 4 تکرار و 5 قطعه مرغ در هر تکرار و در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 بر پایه طرح کاملاً تصادفی اختصاص یافتند. فاکتورهای مورد مطالعه شامل سه سطح پروتیین خام (100، 95 و 90 درصد توصیه راهنمای پرورش های-لاین w36) و سه سطح تریونین (100، 110 و 120 درصد توصیه راهنمای پرورش های-لاین w36) بود. میانگین مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل خوراک، درصد تولید، وزن و بازده روزانه تولید تخممرغ در سه بازه زمانی شامل 35 روز اول، 35 روز دوم و کل دوره محاسبه شد. در پایان دوره اول و دوم صفات کیفی تخممرغ شامل واحد هاو، شاخص زرده، رنگ زرده، کیفیت و استحکام پوسته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده آن بود که کاهش 10 درصدی پروتیین خام جیره و همچنین افزایش 20 درصدی سطح تریونین جیره هیچ گونه تاثیر معنیداری بر میانگین مصرف خوراک روزانه، درصد تولید تخممرغ، بازده روزانه تولید تخممرغ، ضریب تبدیل خوراک و هم چنین شاخص های کیفیت تخم مرغ مانند واحد هاو، شاخص زرده، ضخامت و استحکام پوسته نداشت. اما کاهش 10 درصدی پروتیین خام سبب کاهش وزن تخممرغ در هر سه بازه زمانی گردید(05/0p < ). از سوی دیگر هر چند کاهش 10 درصدی پروتیین جیره هیچ گونه تاثیر نامطلوبی بر شاخصهای طول پرز، عمق کریپت و نسبت طول پرز به عمق کریپت نداشت، اما تغذیه این سطح از پروتیین موجب کاهش تعداد نسبی سلولهای جامی ناحیه ژژنوم شد که این امر با افزودن سطح120 درصد تریونین جبران گردید. لذا یافته های آزمایش حاضر بیان گر آن است که هرچند کاهش 10 درصدی پروتیین خام جیره مرغهای تخمگذار تاثیر نامطلوبی بر صفات عملکردی، کیفیت تخم مرغ و ساختار بافتی ژژنوم مرغهای تخمگذار نداشت، اما با این وجود بیشترین تعداد نسبی سلول های جامی ژژنوم زمانی حاصل گردید که از بالاترین سطح تریونیناستفاده شد.