اثر فراوری دانه گندم با منابع مختلف چربی جیره برعملکرد، متابولیت های خونی و شکمبه-ایگوساله های نر هلشتاین

چکیدهبه منظور بررسی اثر روش های مختلف فراوری دانه گندم با منابع مختلف چربی جیره بر عملکرد ومتابولیت های خونی و شکمبه ای گوساله های پرواری ، 28 راس گوساله نر هلشتاین با میانگین وزنی 56±296 کیلوگرم، به چهار جیره آزمایشی (7 گوساله در هر تیمار) اختصاص داده شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل (دو روش فراوری دانه گندم شامل ورقه ای کردن با بخار و گندم فراوری شده با فرمالدیید، و دو منبع چربی جیره شامل دانه سویای برشته شده و پودر چربی رومی فت) و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. مدت انجام این آزمایش 98 روز ، که 14 روز آن به عنوان دوره عادت دهی در نظر گرفته شد.در روزهای آخر دوره، از کلیه گوساله ها نمونه خون از سیاهرگ دمی و نمونه مایع شکمبه از طریق لوله مری گرفته شد. ماده خشک مصرفی، میانگین افزایش وزن روزانه و بازدهی غذایی تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. در بین جیره های آزمایشیتفاوت قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی مختلف معنی دار نشد. اختلاف ph مایع شکمبه، غلظت نیتروژن آمونیاکی و کل اسید های چرب فرار در بین تیمارهای مختلف معنی دار نشد. غلظت پروپیونات در گوساله های مصرف کننده گندم ورقه ای شده با بخار بیشتر بود(01/0 > p). غلظت سایر اسید های چرب فرار به طور معنی دار تحت تاثیر جیره های مختلف آزمایشی قرار نگرفت. غلظت کلسترول و تری گلیسرید پلاسما، به ترتیب در گوساله های مصرف کننده سویای برشته شده نسبت به گروه های مصرف کننده پود چربی به طور معنی داری کمتر و بیشتر بود (01/0 > p). غلظت گلوکز پلاسما درگوساله های مصرف کننده گندم فراوری شده با فرمالدیید بیشتر بود (01/0 > p). غلظت نیتروژن اوره ای پلاسما در گوساله های مصرف کننده سویای برشته شده کمتر بود (01/0 > p). غلظت اسید های چرب غیر استریفه و کل پروتیین پلاسما تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که گندم فراوری شده با فرمالدییدباعث محافظت نشاسته در مقابل تجزیه پذیری شکمبه ای می شود. هم چنین نتایج مربوط به متابولیت-های خونی نشان می دهد که حرارت دهی دانه سویا به نوعی باعث محافظت چربی و پروتیین آن در مقابل تجزیه پذیری شکمبه ای می شود.