تعیین سطح اقتصادی پروتیین و لیزین در جیره‌های غذایی جوجه‌های گوشتی

چکیدهبه منظور تعیین سطح بهینه اقتصادی پروتیین خام و لیزین جیره‌های غذایی جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 2×5 با 5 سطح پروتیین خام ( توصیه سویه کاب، یک یا دو درصد کمتر یا بیشتراز این توصیه) و دو سطح اسید آمینه لیزین جیره (توصیه nrc (1994) وسویه کاب) انجام شد. جیره‌های غذایی آزمایشی در 4 مرحله آغازین (0-10روزگی)، رشد (11-28روزگی)، پایانی1(28-42روزگی) و پایانی2 (42-49روزگی) بصورت آزاد در اختیار جوجه‌ها قرار گرفتند. افزایش وزن و مصرف خوراک در دوره‌های مذکور اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اقتصادی داده‌های حاصل، از دو شاخص حداقل هزینه و حداکثر سود استفاده شد. اثر سطوح مختلف پروتیین خام و لیزین بر مصرف خوراک و میانگین افزایش وزن در تمام دوره‌ها (به جز دوره پایانی 2) معنی دار بود (01/0p < ). سطوح مختلف پروتیین تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی داشت (01/0p < )، در حالیکه اثر سطوح لیزین بر ضریب تبدیل غذایی معنی دار نبود. اثرات متقابل سطوح مختلف پروتیین و لیزین جیره فقط بر مصرف خوراک دوره آغازین (05/0p < )، میانگین افزایش وزن دوره رشد (05/0p < ) و کل دوره پرورش (01/0p < ) و ضریب تبدیل غذایی دوره رشد (05/0p < ) معنی دار بود. تجزیه و تحلیل اقتصادی دقیق و حساستر بودن روش حداکثر سود را نشان داد. با در نظر گرفتن معیار حداکثر سود، افزایش سطح پروتیین جیره تا حد دو درصد نسبت به توصیه سویه کاب کاملا از لحاظ اقتصادی سودمند است. همچنین نتایج نشان داد که افزایش لیزین جیره تا حد توصیه سویه کاب (8/5درصد پروتیین خام جیره) فقط در جیره‌های با پروتیین کمتر از سطح توصیه سویه کاب توجیه اقتصادی دارد ودر جیره‌های با پروتیین بالاتراز توصیه این سویه بهتر است از توصیه لیزین nrc (1994) (8/4 درصد پروتیین خام جیره) استفاده شود.