اثر تغذیه دو مرحله ای پروبیوتیک به جای موننسین بر عملکرد گاوهای پر تولید هلشتاین

چکیده هدف این مطالعه بررسی اثر پروبیوتیک بر عملکرد گاوهای شیرده پرتولید در اواسط شیردهی بود. تعداد 56 راس گاو هلشتاین چند شکم زایش با میانگین روز شیردهی 15/32± 87/96 و میانگین تولید 16/6 ± 46/47 در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو تیمار (پروبیوتیک و شاهد) به مدت 40 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. برنامه ارایه پروبیوتیک به این صورت بود که از روز 1 تا 10، 58 گرم از ترکیبی موسوم به p1 (priority one) به ازای هر راس و از روز 11 تا 40، 28 گرم p1 و 28 گرم از ترکیبی موسوم به dcp (priority dcp) به ازای هر راس دام به صورت روزانه تغذیه می شد و برای مقایسه بهتر با شرایط عملی جیره های پرورشی، از موننسین به میزان 300 میلی گرم در روز به ازای هر راس گاو، درجیره شاهد استفاده شد. ارایه خوراک به صورت گروهی، کاملاً مخلوط، در حد اشتها و با نسبت علوفه به کنسانتره 2/35 به 8/64 بود. تغذیه پروبیوتیک در کل دوره آزمایشی بهبودی در قابلیت هضم الیاف و پروتیین خوراک ایجاد نکرد. درصد پروپیونات شکمبه با تغذیه پروبیوتیک افزایش یافت (01/0p < ) و به تبع آن نسبت استات به پروپیونات شکمبه در این حال تمایل به کمتر شدن داشت (10/0p < ). اما میزان ph شکمبه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. میزان چربی شیر با تغذیه پروبیوتیک افزایش پیدا کرد (05/0p < ) ولی تولید شیر و سایر ترکیبات آن تحت تاثیر قرار نگرفت. در شرایط مطالعه حاضر ارایه پروبیوتیک سبب بهبود بعضی شاخص های تخمیری شکمبه و تولیدی می شود و می توان آن را جایگزین موننسین کرد.