بررسی ژنتیکی برخی از صفات تولیدی مرغان بومی استان فارس با استفاده از روش‌های آماری

در این تحقیق از رکوردهای مربوط به عملکرد مرغان بومی فارس که توسط مرکز اصلاح نژاد مرغ بومی این استان و در طی سالهای 1367 تا 1381 ثبت شده بود،استفاده شد. تفرّق ژنهای عمده برای چهار صفت دارای اهمیّت اقتصادی شامل سن بلوغ جنسی مرغان، وزن تخم‌مرغ، تعداد تخم‌مرغ و وزن بدن آزمون شد. برای آزمون تفرّق چهار روش مختلف آماری شامل آزمون نرمالیته، آزمون فین، آزمون همگنی واریانس درون خانواده ها (بارتلت و لون) و شاخص ژن عمده، بکار برده شد. در ابتدا برای تخمین پارامترهای ژنتیکی از مدل حیوانی تک متغیره و روش reml استفاده شد. بنابراین وراثت‌پذیری و ارزش‌های اصلاحی برای تمام حیوانات محاسبه گردید. در مرحله دوم روش ارزیابی ژنتیکی چند صفتی برای چهار صفت اقتصادی مورد استفاده قرار گرفت و پارامترهای ژنتیکی و فنوتیپی محاسبه شد. برای محاسبه شاخص ژن عمده از برآوردهایblup استفاده شد. ابتدا در یک ارزیابی ژنتیکی تک صفتی با روشreml وراثت‌پذیری صفات محاسبه و سپس با استفاده از ارزش‌های اصلاحی پیش بینی شده ( برای نتاج و والدین) شاخص‌های ژن عمده برای صفات مختلف محاسبه گردید. نتایج حاصل از روش شاخص‌ ژن عمده نشان داد که هیچ ژن عمده‌ در حال تفرّق برای صفات مورد نظر در این جمعیِّت وجود ندارد. میزان وراثت‌پذیری سن بلوغ جنسی، وزن تخم‌مرغ ، تعداد تخم‌مرغ و وزن بدن در مدل تک متغیّره به ترتیب014/0±53/0، 014/0± 63/0، 014/0±33/0 و 016/0±53/0 بود. میزان وراثت‌پذیری سن بلوغ جنسی، وزن تخم‌مرغ ، تعداد تخم‌مرغ و وزن بدن در مدل چند متغیّره به ترتیب014/.±51/0، 013/0± 64/0، 014/0±33/0 و 014/0±54/0 بود.نتیجه گیری می شود اگرچه روش‌های آماری مختلف از روش‌های اولیه شناخت ژنهای عمده می‌باشد، لیکن این روش‌ها دقّت لازم را نداشته و بهتر است از روشهای دقیق تر استفاده شود.