مقایسه سطوح مختلف جایگزینی سیلاژ ذرت با سیلاژ تریتیکاله در جیره غذایی بره های نر زل در حال رشد

علوفه تریتیکاله وهمچنین ذرت علوفه ای در مرحله خمیری شدن دانه برداشت و سیلو شد. پس از گذشت دوماه، از مواد سیلو شده نمونه برداری به عمل آمد و خصوصیات سیلویی، ترکیب شیمیایی و پایداری مواد سیلو شده تعیین گردید. مصرف سیلاژ ذرت و تریتیکاله به نسبت های متفاوت تا حد 30 درصد ماده خشک جیره غذایی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 جیره، هر کدام بر روی 10 راس بره نر، مورد بررسی قرار گرفت که طی آن علاوه بر عملکرد پروار در مدت 12 هفته، قابلیت هضم جیره ها نیز تعیین شد. نتایج نشان داد که از نظر ph، ماده خشک، پروتیین خام، فیبرنامحلول در شوینده خنثی و فیبرنامحلول در شوینده اسیدی بین سیلاژهای تریتیکاله و ذرت تفاوت های معنی داری وجود داشت (05/0p < ). پایداری سیلاژها در مقابل هوای آزاد، بر اساس حداکثر دما تفاوتی نداشت اما از نظر زمان رسیدن به حداکثر دما، متفاوت بود (05/0p < ). استفاده از سیلاژ تریتیکاله در مقایسه با سیلاژ ذرت اثر معنی داری بر افزایش وزن روزانه بره ها (3/202 تا 208 گرم در روز)، میزان مصرف ماده خشک (1358 تا 1371گرم در روز) و ضریب تبدیل غذایی (62/6 تا 75/6) نداشت. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک (56/75 تا 54/80 درصد)، ماده آلی (83/77 تا 49/82 درصد) و فیبرنامحلول در شوینده اسیدی ( 86/33 تا 61/38 درصد) در جیره های غذایی تفاوت معنی داری را نشان دادند (05/0p < )، اما از نظر قابلیت هضم پروتیین خام و فیبرنامحلول در شوینده خنثی اختلافی بین جیره ها وجود نداشت. بر اساس عملکرد بره ها، می توان نتیجه گرفت که علوفه تریتیکاله سیلو شده تا 30 درصد جیره غذایی بره های پرواری قابل مصرف می باشد.