تعیین ارزش غذایی گیاه مرتعی درمنه با استفاده از روش های آزمایشگاهی، تولید گاز و کیسه های نایلونی

چکیدهاین پژوهش به منظور تعیین ترکیبات شیمیایی، انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم و میزان تولید گاز گونه مرتعی درمنه (artemisia siberi besser) مورد مطالعه قرار گرفت. از گیاه درمنه در سه مرحله رشد فنولوژیکی، (رویشی، گل دهی و بذر دهی) و از دو منطقه با ارتفاع متفاوت (منطقه نیور با ارتفاع 2000-1800 متر و منطقه هیر با ارتفاع 1500-1300 متر) نمونه برداری انجام شد. میزان پروتیین خام برای مرحله رشد رویشی گیاه، در مناطق هیر و نیور به ترتیب 76/15 و 87/17 درصد تعیین شد. با افزایش سن گیاه مقدار پروتیین خام کاهش یافت. تجزیه پذیری درمنه در مرحله رشد رویشی بیشتر بود و با مرحله گل دهی و سنبل دهی تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0p < ). درمنه در مرحله رشد رویشی قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم بیشتری داشت. تجزیه و تحلیل داده ها در قالب طرح کاملاً تصادفی و بصورت فاکتوریل انجام گرفت. انرژی قابل متابولیسم درمنه در مراحل رشد رویشی و گل دهی به ترتیب در منطقه هیر 95/9 و 85/9 و در منطقه نیور 37/10 و 13/10 مگا ژول بر کیلو گرم برآورد شد، که با مرحله سنبل دهی تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0p < ). قابلیت هضم ماده آلی درمنه در مراحل رشد رویشی و گل دهی تفاوت معنی داری نداشت، ولی با مرحله سنبل دهی تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0p < ). قابلیت هضم ماده آلی درمنه به ترتیب در مراحل رشد مختلف 33/67، 04/66 و 06/56 درصد در منطقه هیر و 04/70، 00/68 و 35/61 درصد در منطقه نیور برآورد شد.