اثرات افزودنی پروبیو- آنزیم بر عملکرد و متابولیت‌های خون جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف گندم و جو

چکیده این آزمایش جهت ارزیابی اثرات افزودنی پروبیو- آنزیم بر عملکرد و متابولیت‌های خون جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف گندم و جو انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، در 5 تیمار شامل 1) شاهد (بدون استفاده از گندم و جو و افزودنی پروبیو- آنزیم)، 2) جیره حاوی 15 درصد گندم و 15 درصد جو (در دوره آغازین) بدون استفاده از افزودنی پروبیو- آنزیم، 3) جیره حاوی 15 درصد گندم و 15 درصد جو (در دوره آغازین) با استفاده از 05/0 درصد افزودنی پروبیو- آنزیم 4) جیره حاوی 15 درصد گندم و 15 درصد جو (در دوره آغازین) با استفاده از 1/0 درصد افزودنی پروبیو- آنزیم و 5) جیره حاوی 15 درصد گندم و 15 درصد جو (در دوره آغازین) با استفاده از 15/0 درصد افزودنی پروبیو- آنزیم. در دوره رشد، میزان استفاده از گندم و جو در جیره‌ها به 30 درصد افزایش یافت. آزمایش به مدت 42 روز در دو دوره شامل دوره آغازین (1 تا 21 روزگی) و دوره رشد (22 تا 42 روزگی) انجام گردید. در پایان دوره آزمایش، نتایج حاصله نشان داد که کاربرد سطوح مختلف گندم و جو دارای اثرات معنی‌داری بر برخی از شاخص‌های عملکرد، کیفیت لاشه و سطح ایمنی خون جوجه‌‌های گوشتی می‌باشد (05/0 > p). بهترین ضریب تبدیل غذایی (51/1) در دوره آغازین با استفاده از 15 درصد گندم و 15 درصد جو در گروه آزمایشی 2 و در دوره رشد (04/2) در گروه شاهد بدست آمد. بالاترین درصد جگر (01/3 درصد) نیز درگروه آزمایشی 2 مشاهده گردید. در حالی که بالاترین درصد سنگدان (67/2 درصد) متعلق به گروه شاهد بود. کمترین درصد هتروفیل (67/9 درصد) در گروه آزمایشی 4 حاصل گردید. با توجّه به نتایج حاصله، استفاده از دانه‌های گندم و جو به مقادیر 15 درصد در جیره‌های آغازین و 30 در جیره‌های رشد جوجه‌‌های گوشتی بدون استفاده از افزودنی پروبیو- آنزیم بدون داشتن اثرات سو بر عملکرد، کیفیت لاشه و متابولیت‌های خون امکان پذیر است، لیکن استفاده 1/0 درصدی از این افزودنی، موجب کاهش درصد هتروفیل‌ها در خون جوجه‌های گوشتی می‌گردد.