اندازه گیری ترکیبات شیمیایی، پارامترهای تجزیه پذیری و تولیدگاز ماده حاصل از تبدیل زیستی ضایعات سیب‌زمینی توسط میکروارگانسیم‌های شکمبه‌ای با مکمل‌سازی سطوح مختلف نیتروژن غیرپروتئینی آهسته رهش

زمینه مطالعاتی: ضایعات سیب‌زمینی محصول شرایط نامناسب محیطی، برداشت نامناسب، تغییرات فیزیولوژیکی، آسیب توسط حشرات و آفت وغیره است. ضایعات تازه سیب‌زمینی یک سوبسترای ایده‌آل برای تولیدات بیوهیدروژن بوده و طی روند تخمیر ساده با به کار بردن مایع شکمبه صاف شده (میکروارگانسیم‌های مایع شکمبه) حاصل از ضایعات کشتارگاهی و اضافه کردن منبعی از نیتروژن غیر پروتئینی آهسته رهش، می‌تواند یک محصول فرعی با ارزش پروتئینه مورد استفاده قرار گیرد. هدف: این مطالعه در دو بخش که بخش اول تولید ماده زیستی با استفاده از پتانسیل میکروارگانسیم‌های مایع شکمبه به همراه منبع نیتروژن غیرپروتئینی آهسته رهش برای تبدیل زیستی ضایعات سیب‌زمینی بوده وبخش دوم آزمایش‌ها روند تولید گاز، قابلیت هضم پروتئین خام و کل دستگاه گوارش بخش جامد حاصل از محیط کشت تخمیری به روش آزمایشگاهی تلی و تری اصلاح شده (هولدن) را مورد ارزیابی قرار داد. روش کار: مایع شکمبه از کشتارگاه تهیه‌شده و پس از صاف کردن با مقدار ثابت 400 میلی‌لیترعاری از بافر به ضایعات سیب زمینی با مقدار ثابت 200 گرم همراه با سطوح مختلف (1.5، 3 و 4.5) گرم نیتروژن از منبع نیتروژن غیرپروتئینی آهسته رهش داخل مخزن‌های 2 لیتری دستگاه daisy در چهار تکرار اضافه شده و به مدت 24 ساعت در دمای 39 درجه سلسیوس انکوبه شد. بعد از اتمام انکوباسیون ph محتویات اندازه گیری وجهت جداسازی بخش جامد از مایع ،محتویات توسط توری چهارلایه صاف گردید. داده‌ها در طرح کاملاً تصادفی مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: عصاره اتری و الیاف نامحلول در شوینده خنثی ماده حاصل شده در سطح 1.5 گرم نیتروژن غیرپروتئینی آهسته رهش بالاترین میزان را نشان داد. میزان پروتئین بخش جامد حاصل از انکوباسیون در گروه‌های آزمایشی به طور معنی داری (0.05>p) بیشتر از گروه کنترل بود و بیشترین میزان مربوط به سطح 3 گرم نیتروژن از منبع نیتروژن غیر پروتئینی آهسته رهش (27.23%) بود. در حضور میکروارگانسیم‌های شکمبه پس از تخمیر، ضایعات سیب‌زمینی همراه با 1.5 گرم نیتروژن از منبع نیتروژن غیرپروتئینی آهسته رهش بیشترین تجزیه پذیری (81.33%) را طی 24 ساعت انکوباسیون داشت (0.05>p). ph محیط کشت تخمیری گروه‌های آزمایشی از 4.60 گروه ضایعات سیب‌زمینی بهمراه میکروارگانسیم‌های شکمبه تا 7.43 سطح 4.5 گرم نیتروژن از منبع نیتروزا نوسان داشت (0.05>p). نتیجه‌گیری نهایی: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، میکروارگانسیم‌های مایع شکمبه به همراه یک منبع نیتروژن غیر پروتئینی می‌تواند در تبدیل زیستی ضایعات سیب‌زمینی جهت افزایش ارزش غذایی و تولیدماده خوراکی جدید پروتئینی مورد استفاده قرار گیرد.

measurement of chemical composition, degradability parameters and gas production of material resulting from bioconversion of potato waste by ruminal microorganisms by supplementation of different levels of slow-release non-protein

abstract: introduction: feed shortages as well as the allocation of more than 75 percent of the cost of livestock feed, challenge-where in ensuring animal protein needed by society has created accurate estimation of the nutritional value of animal feeds, especially the use of agricultural waste as a new source of food supply, it can be an important step in meeting the needs of livestock and reducing breeding costs (nikkhah et al, 1990). potato plant with a cultivated area of more than 22 million hectares in the world and production of 376 million tons is the number one tuber crop (fao, 2016). at present, a large amount of potato crop is allocated to animal feed worldwide, approximately 35% of the total potato crop is wasted during processing as waste (agricultural report, 2009). these wastes add to environmental problems if not consumed properly. biotransformation of agricultural wastes and wastes compared to other processing methods increases the nutritional value of the compounds and causes the least pollution to humans, livestock and the environment. on the other hand, it costs less than other methods (nikkhah and amanloo, 1992). large amounts of ruminal contents are produced daily as wastes in slaughterhouses (said et al, 2015) and are considered environmental pollutants. abouhief, kraidees et al. (1999) that the high cost of disposing of these wastes requires a revision of slaughterhouse by-product management (rincon, bermudez-hurtado et al. 2010). reduces (cherdthong, wanapat et al. 2014). protein is one of the most important factors limiting food intake for ruminants (mapato, wanapat et al. 2010). today, various plant sources (oilseed meal), animal sources (meat powder) and seafood (fish meal) and non-protein nitrogen (urea and slow-release urea) are used to provide the protein needed by livestock. utilization of non-nitrogen sources protein reduces the cost of feed consumed in animal feed and improves production efficiency in ruminants (horn, telford et al. 1979, herrera-saldana and huber 1989, gado, mansour et al. 1998, holden 1999, wang, wu et al. . 2010).