مقایسه اقتصادی روش مرسوم پروار با تغذیه خزشی در بره های نر افشاری

زمینه مطالعاتی: پرواربندان بره به‌علت عدم اطلاع از روش مناسب پروار، سود کمتری دریافت می‌کنند همان طور که در پرورش جوجه های گوشتی مرسوم است جیره پیش دان حاوی پروتئین وانرژی زیاد به جوجه های تازه تفریخ شده اختصاص می‌یابد و هرساله از تعداد فاصله بین روز تفریخ و کشتار کاسته می‌شود، لذا همین روش می‌تواند در بره های تازه متولد شده با دریافت خوراک خزشی مورد آزمون قرارگیرد. هدف: انتخاب روش مناسب پروار و رساندن بره‌ها به وزن کشتار در حداقل زمان ممکن، کاهش هزینه پرورش دام و خروج دام اضافی از مرتع بود. روشکار: 51 راس بره نر افشاری از بدو تولد در قالب طرح کاملا تصادفی نا متعادل به 4 تیمار شامل تیمار اول: شیرمادر+ یونجه+ مرتع (شاهد مرسوم بدون پروار بصورت پرورش نیمه متمرکز یا contuf)، تیمار دوم: شیر مادر+ یونجه+ مرتع سپس دریافت جیره پرواری (شاهد مرسوم پرواربندی شده بصورت پرورش نیمه متمرکز یا contf)، تیمار سوم: شیر مادر+ تغذیه خزشی (حاوی پروتئین قابل‌متابولیسم زیاد بصورت پرورش متمرکز یا hmp) و تیمار چهارم: شیر مادر+ تغذیه خزشی (حاوی پروتئین قابل‌متابولیسم کم اما دارای لیزین و متیونین محافظت شده شکمبه ای بصورت پرورش متمرکز یا lmp+lmrp) اختصاص یافتند. نتایج: اثر تغذیه خزشی بر افزایش وزن روزانه بره‌ها معنی دار بود (0.0001=p). مقدار ماده خشک مصرفی بین تیمارهای آزمایشی معنی‌دار و بیشترین آن مربوط به تیمار contf بود (0.0001=p). ضریب تبدیل غذایی در تیمار های شاهد به‌طور معنی‌دار افزایش و بیش ترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار contf بود(0.0001=p). بازده لاشه در تیمار contuf کاهش معنی دار یافت(0.0001=p). بیشترین سود در تیمار lmp+lmrp وجود داشت و زیان در تیمار contf مشاهده شد (0.0001=p). نتیجه گیری نهایی: بر اساس محاسبات اقتصادی، تیمار lmp+lmrp روش بهتری برای پروار بندی بره تشخیص داده شد.