واکنش جوجه‌های گوشتی سویه راس 308 به سطوح مختلف والین قابل هضم در دوره رشد

زمینه مطالعاتی: تغذیه سطوح مورد نیاز اسید‌آمینه والین نقش موثری بر عملکرد جوجه‌های گوشتی دارد. هدف: این آزمایش به منظور تعیین احتیاجات اسید آمینه والین قابل هضم و اثرات آن بر صفات عملکردی جوجه خروس‌های گوشتی سویه راس 308 انجام گرفت. روش کار: تعیین احتیاجات اسید آمینه والین براساس شاخص‌های عملکردی جوجه‌ خروس‌های گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با450 قطعه جوجه یک روزه سویه راس 308 از سن 8 تا 21 روزگی در 6 تیمار و 5 تکرار (15 پرنده در هر تکرار) انجام گردید. جیره غذایی پایه حاوی ذرت و کنجاله سویا برای مقادیر کافی تمام مواد مغذی به جز اسید‌ آمینه والین تنظیم گردید. سطوح افزایشی اسید آمینه والین به جیره غذایی پایه جهت ایجاد 6 سطح اسید آمینه والین قابل هضم، در دامنه 0.74 تا 0.99 درصد تامین گردید. افزایش وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی، راندمان غذایی و میزان مصرف اسید آمینه والین قابل هضم طی دوره آزمایشی اندازه گیری شد. نتایج: مدل خطوط شکسته غیرخطی برای برآورد احتیاجات والین قابل هضم جوجه‌های گوشتی سویه راس 308 به خوبی روی داده‌های افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی برازش داده شد و میزان والین قابل هضم مورد نیاز برای این سه صفت به ترتیب 0.85، 0.95 و 0.84 درصد جیره غذایی برآورد گردید. میانگین مقادیر شاخص‌های افزایش وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی، راندمان غذایی و میزان مصرف اسید آمینه والین قابل هضم به طور معنی‌داری تحت تاثیر اسید آمینه والین قرار گرفت (p<0.01). بطوریکه کمترین مقادیر ضریب تبدیل غذایی و بالاترین راندمان غذایی مربوط به سطح 0.89 درصد اسید آمینه والین بود. نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج، میزان احتیاجات اسیدآمینه والین برای حداکثر عملکرد جوجه‌های گوشتی بین 0.84 تا 0.95 متغییر می‌باشد و اختلاف چشمگیری بین احتیاجات والین برآورد شده سویه راس 308در دوره رشد با سایر منابع مشاهده شد.