تاثیر واریته و تفت دادن بر خصوصیات فیزیکی و تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای دانه جو

زمینه مطالعاتی: فرآوری حرارتی و نوع واریته دانه جو می تواند بر خصوصیات فیزیکی و تخمیری آن در شکمبه تاثیر بگذارد. هدف: این آزمایش به منظور بررسی تاثیر واریته های دانه جو و طول مدت تفت دادن بر خصوصیات فیزیکی و تجزیه پذیری دانه جو انجام شد. روش کار: دو واریته دانه جو(سهند و ماکویی) و چهار زمان فرآوری حرارتی (دمای 120 درجه سانتی گراد و زمان های0، 5،10، 15 دقیقه) در قالب طرح فاکتوریل 2*4 مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه پذیری شکمبه ای با استفاده از 2 راس گوسفند قزل فیستولادار و روش کیسه های نایلونی انجام پذیرفت. نتایج: فرآوری حرارتی موجب کاهش تجزیه پذیری ماده خشک دانه جو در ساعات 16 تا 48 گردید. میزان تجزیه پذیری واریته سهند بیشتر از واریته ماکوئی بود بود (p<0/05). با این حال نوع واریته و تیمار حرارتی تاثیری بر میزان تجزیه پذیری دانه جودر ساعات اولیه انکوباسیون نداشتند. بخش با تجزیه پذیری سریع (a) و با تجزیه پذیری آهسته(b) و ثابت نرخ تجزیه(c) با تفت دادن در هر دو واریته کاهش یافت. چربی خام، حل پذیری ماده خشک و خاکستر، تحت تاثیر اثر ثابت واریته، ماده خشک تحت تاثیرزمان فرآوری و دیواره سلولی، دیواره سلولی منهای همی سلولز، ظرفیت نگهداری آب و جرم حجمی توده ای(bd100) تحت تاثیر اثرات ثابت زمان فرآوری و واریته قرار گرفتند. ظرفیت نگهداری آب دارای همبستگی مثبتی با ترکیبات دیواره سلولی (0.84=r) و دیواره سلولی منهای همی سلولز (0.71=r) بود. همچنین ارتباط بین bd100  با دیواره سلولی و دیواره سلولی منهای همی سلولز مثبت و به ترتیب (0.40=r و 0.35=r) بود. نتیجه گیری نهایی: نتایج آزمایش نشان داد که با استفاده از واریته و فرآوری تفت دادن میتوان ضریب تجزیه پذیری ماده خشک دانه جو در شکمبه را کاهش داد.