تاثیر نانوذره سلنیم، سلنیم معدنی و آلفاتوکوفرول در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، مقدار سلنیم خون و افزایش وزن بره‌های نر ماکویی شیرخوار

زمینه مقدماتی: سلنیم و آلفاتوکوفرول از آنتی اکسیدان های ضروری در سلامتی، رشد و تولید هستند. هدف:  تاثیر مکمل های سلنیم و آلفاتوکوفرول در فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز (gpx)، غلظت سلنیم خون و ارتباط آن ها با افزایش وزن. روش کار:  تعداد 32 بره نر ماکوئی شیرخوار در 8 گروه 4 راسی شامل شاهد، نانوذره سلنیم خوراکی (onanose)، آلفاتوکوفرولonanose/، سلنیت سدیم خوراکی(onase)، onase/آلفاتوکوفرول،nase تزریقی/ آلفاتوکوفرول تزریقی، سلنیت سدیم تزریقی (inase) و آلفاتوکوفرول تزریقی انتخاب شدند. بره ها در روزهای 1، 4، 7، 30، 60 و 90 توزین و خون گیری شدند. نتایج: میانگین gpx از 53.8 به  gr/hb174.6و سلنیم خون از 190 به  nmol/l281.1رسید. بالاترین میزان gpx و سلنیم به ترتیب در onanose و onanose/ آلفاتوکوفرول در آزمایش 90 و پائین ترین برای هر دو شاخص در آلفاتوکوفرول در روز 4 بود. میانگین  gpx و سلنیم در بره های با مکمل های سلنیم بیشتر از شاهد و آلفاتوکوفرول بوده و سیر صعودی داشتند. تفاوت شاخص ها در دفعات نمونه گیری و بین گروه ها بجز گروه کنترل معنی دار بود (p<0/01). درصد افزایش وزن در onanose بیشترین و آلفاتوکوفرول کمترین بود. تغییرات افزایش وزن روزانه از 176 تا 218 گرم برای onanose و nase/ آلفاتوکوفرول بود. تفاوت وزن در بین گروه ها معنی دار نبود ولی زمان نمونه گیری معنی دار بود.  افزایش وزن با gpx و سلنیم بجز درآلفاتوکوفرول onase/رابطه معنی داری نداشت. بین gpx/se در inase، onase، onanose و inase/ آلفاتوکوفرولدر ماه های 2 و 3 رابطه ی معنی داریبود. نتیجه گیری نهایی: مکمل های سلنیم خصوصاً onanose فعالیت gpx و سلنیم را بیشتر از آلفاتوکوفرول افزایش دادند. اگرچه افزایش وزن در onase بیشتر بود اما ارتباطی با مکمل های سلنیم نداشت. رابطه gpx/سلنیممثبت و معنی دار بود. نهایتاً عمل کرد onanose نسبت به onase در شاخص های gpx، سلنیم و افزایش وزن بطور غیر معنی داری بیشتر بود، خصوصاً در افزایش gpx بهتر از نوع معدنی و آلفاتوکوفرول بود لذا پیشنهاد می شود به عنوان جایگزین مناسب در درمان کمبود سلنیم به کار رود.