توانایی یدک شدن آرژنین با گوانیدینواستیک اسید و تعیین نیاز آرژنین مرغ مادرگوشتی در انتهای دوره تولید

زمینه مطالعاتی: تعیین نیاز مجدد مواد مغذی و ارزش جایگزینی افزودنی های تجاری در جیره های کاربردی در جهت بهبود عملکرد مرغ مادر گوشتی هدف: این تحقیق به منظور ارزیابی مجدد نیاز آرژنین در جیره های کاربردی مرغ‌‌مادرگوشتی و امکان یدک شدن آرژنین توسط گوانیدینواستیک اسید (gaa) انجام شد. روش کار: آزمایش با 320 قطعه مرغ مادر سویه راس 308 به صورت فاکتوریل، شامل دو سطح gaa (صفر و 0.12درصد جیره غذایی) و چهار سطح آرژنین افزوده (0، 0.3، 0.6 و 0.9درصد جیره غذایی) در دوره سنی 54 تا 63 هفتگی انجام شد. نیاز آرژنین با استفاده از تابعیت خطی و غیرخطی برای صفات عملکردی از آرژنین خوراک تعیین شد. نتایج: اثر متقابل آرژنین و gaa بر قابلیت باروری معنی‌دار بود (p<0/05). تابعیت ایمونوگلوبولینg و نفوذ اسپرم در لایه پری‌ویتلین از سطوح افزایشی آرژنین معنی‌دار بود (p<0/05). اثر آرژنین افزوده و gaa بر سرانه تخم‌مرغ تولیدی و قابل‌جوجه‌کشی کل دوره (مرغ لانه) و وضعیت پوشش پر معنی‌دار نبود (p<0/05)، هرچند افزودن آرژنین باعث افزایش فراوانی پرندگان با پوشش کامل پر (امتیاز 5) شد و بیشترین سرانه تخم مرغ تولیدی با افزودن 0.3درصد آرژنین همراه با گوانیدینواستیک‌اسید حاصل شد. با افزایش میزان آرژنین افزوده تا 0.6 و 0.9درصد، مدت زمان مصرف جیره روزانه به طور معنی دار تا دو برابر افزایش یافت. نیاز آرژنین قابل‌هضم برای سرانه کل تخم مرغ تولیدی، سرانه کل تخم‌مرغ قابل‌جوجه‌کشی، نفوذ اسپرم در لایه‌پری‌ویتلین و ایمونوگلوبولینg با احتساب آرژنین جیره پایه به ترتیب 0.85، 0.87، 1.03 و 1.34 درصد برآورد شد، که بیش از میزان توصیه شده توسط راهنمای پرورش است. با اعمال 0.12درصد gaa، نیاز آرژنین افزوده برای موارد مزبور به ترتیب 1.02، 0.91، 1.00 و 1.27درصد برآورد شد. نتیجه گیری نهایی: براساس نتایج این آزمایش، مقدار آرژنین توصیه شده توسط راهنمای پرورش مرغ‌مادرگوشتی سویه راس 308، تکافوی نیاز این پرنده‌ را نمی‌نماید و افزودن gaa، جایگزین بخشی از آرژنین برای صفت باروری شد.