ارزیابی توابع رشدی برای توصیف رشد در بلدرچین‌های ژاپنی تغذیه شده با جیره‌های متفاوت از نظر تراکم مواد مغذی در مقایسه با سطح پیشنهادی nrc

زمینه مطالعاتی: به دلیل کمبود داده های در اختیار برای نیازمندی های مواد مغذی در بلدرچین، تخمین پاسخ های بیولوژیکی به مواد مغذی با استفاده از توابع ریاضی توصیف کننده رشد در این گونه دامی مفید به نطر می رسد. علاوه بر این، توابع ریاضی توصیف کننده رشد می تواند یک ابزار سودمند در انالیز نتایج انتخاب ژنتیکی و مشخص کننده تفاوت های بین گروه های ژنتیکی باشد. روش کار: در این آزمایش از تعداد 1050 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یک روزه به منظور ارزیابی مقایسه ای توابع رشدی ریچارد، لوپز، گمپرتز و ون برتالانفی به منظور توصیف رشد در جوجه بلدرچین های ژاپنی تغذیه شده با جیره های متفاوت در تراکم مواد مغذی استفاده شد. طول دوره پرورش 8 هفته و تیمارهای جیره ای شامل 1) جیره با تراکم 5% کمتر از پیشنهاد جدول احتیاجات غذایی طیور (nrc 1994)، 2) جیره براساس پیشنهاد جدول احتیاجات غذایی طیور، 3) جیره با تراکم 5% بیش از پیشنهاد جدول احتیاجات غذایی طیور و 4) جیره با تراکم 10% بیش از پیشنهاد جدول احتیاجات غذایی طیور، بودند. برازش مدل های با استفاده  از proc nlin نرم افزار spss (sigmaplot 5.0, 2012) انجام و مدلها از نظر کارایی بر اساس آماره هایaic ،bic ، rmse و r2 با هم مقایسه شدند. نتایج: وزن نهایی تخمینی جوجه بلدرچین های تغذیه شده با جیره های با تراکم بالای مواد مغذی در مقایسه با جیره های با تراکم پایین تر بیشتر بود. جوجه بلدرچین های تغذیه شده با جیره های با تراکم مواد مغذی بالاتر در مقایسه با جیره های با تراکم پایین تر در مراحل ابتدایی تر از رشد به نقطه عطف منحنی رسیدند. نکویی برازش مدل های رشدی با استفاده از آماره های مد نظر نشان داد که مدل ریچارد توانایی بهتری را در خصوص توصیف رشد در جوجه بلدرچین ها داشته است که دلیل آن می تواند انعطاف پذیری بیشتر این مدل بوده باشد. نتیجه گیری نهایی: به دلیل تاثیر پذیری منحنی های رشدی و پارامترهای تخمینی آن ها از تراکم مواد مغذی تامین شده از طریق جیره، توجه به شرایط تغذیه جوجه بلدرچین ها در زمان استفاده از چنین تخمین هایی به منظور انتخاب و مشخص نمودن تفاوت های ژنتیکی بین گروه ها پیشنهاد می شود.