تحول در ماموریت‌های ناتو و ضرورت تقویت رژیم نظارتی در حقوق بین‌الملل (راهبرد مسئولیت‌پذیری ناتو)

شکل‌گیری ناتو در پاسخ به تهدیدات و وقایع فوریه 1948 و به‌قدرت رسیدن حزب کمونیست چکسلواکی و بازداشتن نیروهای شوروی به‌طور خاص و نیروهای پیمان ورشو به‌طور عام از حمله به کشور‏های غربی در منطقه آتلانتیک شمالی بود. ناتو بر اساس مسئولیت‌پذیری سازمان‌های بین‌المللی و حتی دولت‌های عضو ناتو (بنا به مسئولیت دولت‌ها) در برابر نقض حقوق بین‌المللی مسئولیت دارد؛ زیرا تصمیمات نظامی ‌ناتو با اجماع کشورهای عضو اتخاذ می‌شود، بنابراین دولت‌های عضو نیز بر اساس اصل مسئولیت‌پذیری دولت‌ها در جبران خسارت وارده ناشی از تخلفات ناتو مسئولیت دارند. این مقاله علاوه‌بر بررسی حقوقی تحول در ماهیت و ماموریت‌های ناتو بعد از پایان جنگ سرد، به مواردی از نقض و تخلفات ناتو از حقوق بین‌الملل و خلا نظارت حقوقی بین‌المللی بر نحوه اجرای قطعنامه‌های شورای امنیت، به‌ویژه در مواردی که ناتو مرتکب تخلف شده، اشاره دارد تا توجه دستگاه دیپلماسی و نهادهای ذی‌صلاح سیاست‌گذاری تصمیم‌ساز و تصمیم‌‌گیر را به راهبردهای بازدارنده حقوقی در برابر اقدامات احتمالی ناتو علیه منافع و امنیت ملی کشور جلب کند.