دانشگاه در فرایند توسعه پایدار از اقتصاد مقاومتی

هدف این مقاله، بررسی کارکردهای دانشگاه در فرایند توسعه پایدار از اقتصاد مقاومتی در نظام آموزش عالی ایران بوده است. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است و از طرفی دیگر توصیفی همبستگی از نوع روش تحلیل عاملی تاییدی بوده است؛ که در جامعه اعضای هیئت‌علمی پنج دانشگاه کشور ازجمله ارومیه، تهران، چمران اهواز، فردوسی مشهد و مازندران با نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و تعداد نمونه 263 نفری اجراشده است. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق‌ساخته با توجه به مقیاس لیکرت بوده است. روایی پرسشنامه با توجه به نظر متخصصان (اعضای هیئت‌علمی) و تحلیل تاییدی و پایایی آن با توجه به تحلیل آلفای کرانباخ مناسب گزارش شده است. روش تجزیه‌وتحلیل با استفاده از نرم‌افزار spss و smartpls و تحلیل تاییدی بوده است. نتایج نشان می‌دهد بین وضع موجود و مطلوب توسعه پایدار از اقتصاد مقاومتی در دانشگاه‌ها تفاوت معنی‌داری مشاهده نشده و با توجه به میانگین وضع موجود در حد مطلوب است. از طرفی در تحلیل تاییدی مرتبه نخست، کلیه شاخص‌ها دارای بار عاملی بالای 6/0 بوده‌اند و نقش تعیین‌کننده‌ای بر سازه‌های خود دارند. در سازه مرتبه دوم کارآفرینی، اقتصاد دانش‌بنیان، توسعه منطقه‌ای و توسعه رقابت‌پذیری نقش تعیین‌کننده‌ای در ارتقای بهره‌وری کل داشته‌اند و در تحلیل سازه مرتبه سوم، عدالت، محیط‌زیست و ارتقای بهره‌وری کل بر توسعه پایدار نقش تعیین‌کننده‌ای داشته‌اند. به‌طور کلی مدل توسعه پایدار در حد قابل‌قبول مورد تایید قرار گرفته است.