حمایت از حقوق اقلیت‌ها و امنیت ملی

این مقاله به بررسی رابطه حمایت از حقوق اقلیت‌ها و امنیت ملی می‌پردازد. نتیجه بررسی این عقیده را تقویت می‌کند که سیاست‌های همسان‌سازی با رویکرد هضم اقلیت‌ها در اکثریت، چندان در آرمان خود برای ایجاد جامعه واحد و غلبه بر بحران‌های امنیتی موفق عمل نکرده است. نگاه راهبردی باید ملاحظات جدی‌تری را در نظر بگیرد. تنوع فرهنگی با رویکرد پذیرش تفاوت‌ها در جامعه می‌تواند به همزیستی مسالمت‌آمیز و تقویت یکپارچگی و امنیت ملی بیانجامد. همچنین، خودمختاری فرهنگی نیز به‌عنوان یکی از سازوکارهای نوینِ غلبه بر بحران‌های امنیتی مطرح‌شده است. به‌علاوه، دموکراسی اجماعی به‌عنوان یکی از سازوکارهای تقویت مشارکت سیاسی اقلیت‌ها در دو بعد احزاب قومی و نظام‌های انتخاباتی به‌خصوص در جوامع دارای شکاف عمیق قومی از راهکارهای ویژهِ پیشنهادی اقوام و اقلیت‌ها برای جلوگیری از بروز درگیری و همزیستی مسالمت‌آمیز بوده است. نتیجه بحث در مورد محرومیت‌های اقتصادی و اجتماعی نظر به این دارد که رفع محرومیت‌ها و بی‌عدالتی‌های اجتماعی می‌تواند به جذب اقلیت‌ها در جامعه و تقویت یکپارچگی و امنیت ملی کمک شایانی کند. آموزش یکپارچه نیز به‌عنوان یکی از نظریه‌هایی که از یک‌طرف بر یادگیری زبان رسمی از جانب اقلیت‌ها و از طرف دیگر آموزش زبان مادری به آنها تاکید می‌کند از راهبردهای مطرح در سطوح علمی برای جذب اقلیت‌های درون جامعه واحد و تقویت امنیت ملی است.