آسیب‌شناسی وضع موجود و ارائه‌ الگوی مطلوب مدیریتی توسعه‌ منطقه‌ای در ایران

بر اساس نظرات پژوهشگران، توسعه‌ منطقه‌ای در ایران طی دهه‌های اخیر با ناپایداری همراه بوده است. این مسئله تا حد زیادی به کاستی‌های الگوی موجود و فقدان الگوی مطلوب مدیریتی ارتباط داده‌شده است. این مقاله با استفاده از روش اسنادی و پیمایشی و با رویکرد توصیفی‌-تحلیلی، باهدف آسیب‌شناسی وضع موجود و انتخاب الگوی مطلوب مدیریتی توسعه منطقه‌ای تدوین ‌شده است. جامعه‌ آماری پژوهش متخصصان حوزه توسعه منطقه‌ای هستند که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و معادله‌ کوکران 370 متخصص، در سطح دانشگاه‌های کشور برای انجام پرسشگری انتخاب‌شده و از 30 خبره برای انجام روش دلفی و وزن‌دهی به معیارها و گزینه‌ها پرسشگری به‌عمل‌آمده است. ضریب روایی پرسشنامه با استفاده از معادله‌ cvr، 80درصد و پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرون باخ 926درصد و روش گاتمن معادل 827درصد محاسبه‌شده است که روایی و پایایی ابزار را در حد بالایی تایید می‌کنند. نتیجه‌ آزمون کولموگروف- اسمیرنوف در سطح معنی‌داری 05/0 نشان داد که رقم آمار‌ها بالاتر از سطح معنی‌دار و در حد نرمال است. از آمار توصیفی و استنباطی برای آزمون فرضیات استفاده‌شده است. برای وزن‌دهی به معیارها از روش anp و برای رتبه‌بندی و انتخاب الگوی مطلوب مدیریتی از مدل‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره شامل anp، saw، topsis، electreii و prometheeii استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که از بین الگوهای مدیریتی متفاوت، «الگوی حکمروایی خوب» برترین گزینه‌ از بین گزینه‌های محتمل است. در پایان پیشنهاداتی در چارچوب یافته‌های پژوهش ارائه شده‌اند.