تبیین پدیده نشاط و پویایی علمی در مراکز علمی از منظر نخبگان دانشگاهی: مطالعه‌ای با رویکرد پدیدارشناسی

نشاط و پویایی علمی، مهم‌ترین عامل بالندگی و تعالی در مراکز علمی و دانشگاهی است. حساسیت این پدیده و فقدان اجماع در تعریف پدیده نشاط و پویایی علمی و تبیینی روشن از مصادیق و نشانگرهای نشاط و پویایی علمی مطلوب در مراکز علمی و دانشگاهی، موجب شد تا این پدیده در پژوهش حاضر مورد واکاوی قرار گیرد. داده‌ها با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند و مصاحبه نیمه ساختاریافته با 22 مشارکت‌کننده (تعداد 12 نفر دانشجویان تحصیلات تکمیلی و تعداد 10 نفر اعضای هیئت‌علمی) گردآوری شد و به روش کُلایزی تحلیل گردید؛ در چهاردهمین مصاحبه، اشباع نظری داده‌ها حاصل گردید. به‌منظور اعتباربخشی یافته‌ها، مصاحبه‌ها تا بیست‌ و دومین نفر ادامه یافت. نتایج حاصل از این مطالعه به استادان شرکت‌کننده در این پژوهش ارائه و نتایج مطالعه، تایید شد. تحلیل داده‌ها به ارائه تعریف‌های مرجع از نشاط و پویایی علمی در چهار بعد فردی، تیمی، سازمانی و اجتماعی منتهی شد و به‌منظور زمینه‌سازی برای ارتقای بالندگی و حرکت در راستای مرجعیت علمی، شاخص‌های نشاط و پویایی علمی در مراکز علمی و دانشگاهی از منظر عناصر سیستمی تبیین گردید.