«زیست‌جهان یا نظام؟»، «زیست‌جهان و نظام؟» (بررسی تلفیق در اندیشه یورگن هابرماس)

در این مقاله، تلفیق در آرای هابرماس مورد بررسی قرار گرفته است. در اندیشه‌های فلسفی و اجتماعی هابرماس تلفیق نظری در سه موضع اتفاق می‌افتد: تلفیق میان ذهن و عین، تلفیق میان عاملیت و ساختار و سرانجام تلفیق میان دو نوع دموکراسی مشورتی و قانونی. تلفیق عاملیت و ساختار در اندیشه هابرماس خود در دو سطح رخ می‌دهد: نخست تولید و بازتولید زیست‌جهان، حوزه عمومی ‌و جامعه مدنی از طریق کنش ارتباطی و دوم تلفیق میان زیست‌جهان و نظام. تلفیق در سطوح میان ذهن، عین و عامل و ساختار از نوع تلفیق میان «زیست‌جهان، حوزه‌ عمومی ‌و جامعه مدنی» دارای ویژگی تولید و بازتولید است، در حالی که تلفیق در سطح «زیست‌جهان» و «نظام» و «دموکراسی مشورتی» و «دموکراسی قانونی» دارای خصلت کارکرد متقابل دو سوی تلفیق برای یکدیگر است. اندیشه تلفیقی هابرماس نقش پررنگ‌تری به عاملیت می‌دهد تا ساختار و همچنین خواهان افزایش نیروی بخش‌های غیررسمی جامعه در مقابل بخش‌های رسمی ‌است. هابرماس در تمایز میان زیست‌جهان و نظام، آنها را بیش‌ازحد جدا و متمایز می‌داند. با اینکه تمایز این دو بخش به لحاظ نظری برای فهم و تبیین ضروری به نظر می‌رسد، در جهان اجتماعی واقعی قرابت و مشابهت زیادی میان آنها دیده می‌شود.

Life-world or system, Life-world and system (Incorporation in Habermas's Ideas)

In this article, we study incorporation in the ideas of Habermas. In philosophical and social thoughts of Habermas, theoretical incorporation takes place in three situations: incorporation between subjectivity and objectivity, between agency and structure, and finally, between deliberative democracy and constitutional democracy. The incorporation of agency and structure occurs at two levels. The first level is production and reproduction of life world, public sphere and civil society by communicative action and the second level is incorporation of life world and system. Combining the levels of subjectivity and objectivity as well as agency and structure is characterized by production and reproduction, while incorporating the lifeworld, system, deliberative democracy and constitutional democracy is characterized by interoperability. These combinations allow a more prominent role to agency structure and also increase the capability of informal sectors compared to formal sectors in society.