تحلیل ابعاد زیست پذیری منطقه 12 شهرداری تهران با تاکید بر توسعه پایدار (مطالعه موردی: محله سیروس)

افزایش شهرنشینی و بالا رفتن جمعیت، مشکلات زیادی برای شهرها به وجود آورده است. تداوم رشد شهرنشینی با مسائل کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی منجر به عدم تحقق پایداری در شهرها شده است. علاوه بر این مشکلاتی دیگر مانند آلودگی‌های محیطی و عدم آرامش خاطر ساکنان موجب کاهش کیفیت زندگی در شهرها شده است. بنابراین زیست‌پذیری و توسعه پایدار امروزه در شهرها بسیار حائز اهمیت است. هدف پژوهش حاضر تحلیل زیست‌پذیری محله سیروس با تاکید بر توسعه پایدار منطقه 12 شهرداری تهران می‌باشد. پژوهش حاضر ازنظر روش و ماهیت توصیفی- تحلیلی بوده و از حیث هدف پژوهش در دسته تحقیقات کاربردی قرار دارد. جامعه آماری این پژوهش شامل کارشناسان شهرداری منطقه 12 تهران و دفتر توسعه محله‌ای سیروس می‌باشد و روش نمونه‌گیری احتمالی و از نوع طبقه‌ای بوده است. دستاورد در پژوهش حاضر نشان‌دهنده تحلیل و شناخت زیست‌پذیری محله سیروس منطقه 12 شهرداری تهران با تاکید بر توسعه پایدار و ارائه مدل پیشنهادی بر اساس چهارچوب نظری پژوهش همچنین تحلیل داده‌ها طبق آزمون تی تک نمونه‌ای و مدل معادلات ساختاری است. نتایج یافته‌ها نشان می‌دهد که وضعیت زیست‌پذیری محله سیروس با تاکید بر توسعه پایدار در وضعیت نامطلوب و متوسط قرارگرفته است. نتایج مدل‌سازی معادله ساختاری نشان می‌دهد که عوامل کالبدی- محیطی با ضریب بتای 34.24 بیشترین تاثیرگذاری را بر زیست‌پذیری در محله مورد مطالعه دارد و عوامل مدیریتی با ضرب بتای 4.2 کمترین تاثیرگذاری را دارد.

an analysis of urban livability dimensions in tehran: emphasizing sustainable development(a case study of the sirous neighborhood)

increasing urbanization and population growth have brought forth numerous challenges in urban environments. this unyielding expansion, encompassing aspects of physical, social, economic, and environmental dimensions, has impeded the realization of sustainability in urban contexts. compounded by issues like environmental pollution and diminished tranquility among inhabitants, these developments have adversely affected the quality of urban life. consequently, the concepts of livability and sustainable development have gained paramount importance in contemporary urban settings. this study aims to analyze the livability of the cyrus neighborhood, with a focus on sustainable development in district 12 of the tehran municipality. methodologically, this research adopts a descriptive-analytical approach and falls under the category of applied research, aiming to address specific objectives. the statistical population encompasses experts from the tehran municipality of district 12 and the cyrus neighborhood development office, utilizing probability and stratified sampling techniques. the research results offer an in-depth analysis and comprehension of the cyrus neighborhood’s livability, centered on sustainable development. it proposes a model grounded in the theoretical framework and data analyzed through a one-sample t-test and structural equation modeling. the findings reveal that, when viewed through the lens of sustainable development, the livability status in the cyrus neighborhood is deemed average and unsatisfactory. structural equation modeling results demonstrate that physical-environmental factors, with a beta coefficient of 34.24, exert the most influence on the neighborhood’s livability. in contrast, managerial factors, with a beta coefficient of 4.2, exhibit the least impact.