رابطه‌ی بین کاهش ارزش تاخیری در تصمیم گیری بین زمانی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی

در تصمیمات بین-زمانی، پیامدها در زمان‌های مختلفی ارائه ‌می‌شوند. افراد در این تصمیمات پاداش‌های همراه با تاخیر را کم ارزش‌تر از پاداش‌های آنی و فوری ‌می‌دانند. این رفتار با مفهوم کاهش ارزش تاخیری شناخته ‌می‌شود که با مفاهیم تکانشگری و خود کنترلی مرتبط است و از این رو به موضوع مهمی در حوزه‌های مختلف بدل شده است. نرخ کاهش ارزش تاخیری در افراد مختلف مقدار متفاوتی دارد. هدف این پژوهش بررسی رابطه‌ی وضعیت اجتماعی-اقتصادی به همراه ویژگی‌های جمعیت شناختی با کاهش ارزش تاخیری افراد در دوره‌ای از کشور است که نرخ تورم بالایی تجربه ‌می‌شود. بدین منظور از پرسشنامه انتخاب پولی(mcq) برای سنجش نرخ کاهش ارزش تاخیر افراد استفاده شده است. تحصیلات و درآمد به عنوان شاخص‌های وضعیت اجتماعی-اقتصادی به همراه سن، جنسیت و وضعیت تاهل در نظر گرفته شدند. نتایج نشان ‌می‌دهد افرادی با تحصیلات بالاتر کمتر پاداش‌های آینده را بی ارزش ‌می‌دانند و رفتار تکانشی کمتری دارند. با این حال، درآمد رابطه ی معناداری با نرخ کاهش ارزش تاخیری نشان نداد. بالا بودن درآمد در زمینه‌ی تورمی، برخلاف سایر مطالعات با تکانشگری کمتر رابطه ندارد. در کل، وضعیت اجتماعی-اقتصادی با نرخ کاهش ارزش تاخیری رابطه‌ای منفی دارد. در مدل رگرسیون چندگانه، با کنترل جنسیت و وضعیت تاهل، سطح تحصیلات ‌می‌تواند نرخ کاهش ارزش تاخیریِ کمتر را پیش‌بینی کند. r^2=0.123, adjusted r^2=0.098, f=5.026) (p-value=0.003

The Association between Delay Discounting in Intertemporal Decisions and Socioeconomic Status (SES)

Intertemporal decisions involve outcomes that occur at different points in time. Individuals tend to discount delayed rewards or outcomes. This process is called delay discounting (DD) and is reliably related to subjective selfcontrol or impulsiveness. The delay discount rate differs among individuals. The aim of the present study is to investigate whether the DD rates vary as a function of socioeconomic status (SES) along with demographic variables in a high inflationary macroeconomic context. The present study applied the 27item delay discounting questionnaire (DDQ) to measure individuals’ DD rates. Education and income level as SES indicators were obtained likewise age, gender, and, marital status. The results revealed that highly educated individuals discount delays to a lesser extent and are less impulsive. There was no significant association between income level and DD rates but totally SES was significantly and negatively associated with delay discounting. There is evidence for women discounting more than men and married subjects discounting more than single ones. In a multiple regression analysis, education can predict fewer discounting behaviors controlling for gender and marital status (R2=0.123, Adjusted R2=0.098, F=5.026, pvalue=0.003).