راهبرد سیاست خارجی عبدالفتاح ‌السیسی و الزامات امنیتی آن برای ایران

عبدالفتاح السیسی پس از به قدرت رسیدن در مصر، استراتژی سیاست خارجی مصر را تغییر داد. سیسی در سیاست خارجی روندی واقع بینانه را دنبال می کند. اما وی با رویکردی تهاجمی در تلاش است نفوذ منطقه ای ایران را محدود کند. در این میان، گسترش و توسعه همکاری ها با اسرائیل و مشارکت فعالانه در ائتلاف منطقه ای ضد ایرانی، امنیت ملی ایران را تهدید می کند. با این اوصاف، پژوهش حاضر در پی پاسخ‌گویی به این پرسش اساسی است که استراتژی سیاست خارجی  عبدالفتاح السیسی در منطقه، چه الزاماتی را برای سیاست خارجی و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ایجاد کرده است؟ در این مقاله، از نظریه «امنیت منطقه ای مکتب کپنهاگ»، «واقع گرایی تهاجمی» و نظریه «تصمیم‌گیری» به‌صورت تلفیقی به‌عنوان چارچوب نظری بهره گرفته شده و روش تحقیق توصیفیتحلیلی است و برای گردآوری داده ها از روش کتابخانه ایاسنادی استفاده‌شده است. یافته‌های پژوهش حاضر نشان‌دهنده آن است که  مصر با نزدیکی فزاینده به اسرائیل، تلاش برای ایجاد جبهه عربی همراه با امارات متحده عربی و عربستان سعودی، سیاست های تقابلی علیه گروه های مقاومت در منطقه  و تقابل گسترده باسیاست‌های منطقه ای تهران، امنیت ملی ایران را در سطحی گسترده متاثر ساخته و ضرورت بازنگری در نوع تعامل با مصر را در دو سطح تقابل و تنش‌زدایی ایجاد کرده است.

Abdel Fattah al-Sisi’s Foreign Policy Strategy and its Security Requirements for Iran

Abdel Fattah alSisi changed Egyptian foreign policy strategy after gaining power in Cairo. AlSisi is following a realistic trend in foreign policy. But he is also trying to limit Iran’s regional influence through an offensive approach. Meanwhile, the expansion of cooperation with Israel and active participation in the antiIranian regional coalition threatens Iran’s national security. With this in mind, the present study seeks to answer the fundamental question of what requirements the foreign policy strategy of Abdel Fattah alSisi in the region has created for the foreign policy and national security of the Islamic Republic of Iran? In this paper, &Copenhagen School’s theory of Regional Security&, &offensive realism& and the decisionmaking theory are used as a combined theoretical framework. Furthermore, the research method of this essay is descriptiveanalytical. findings of the present study indicate that Egypt, with its growing intimacy to Israel, establishing an Arabian front with the participation of the United Arab Emirates and Saudi Arabia, pursuing confrontational policies against resistance movement in the region, and widespread confrontation against Tehran’s regional policies, affects Iran’s national security. Therefore, cairo’s behaviour has created the need for reconsideration of Iran’s type of interaction with Egypt at both levels of confrontation and deescalation.