آسیب‌شناسی چرخه‌ی سیاست‌گذاری امور زنان در جمهوری اسلامی ایران

در جمهوری اسلامی ایران موضوع زنان باتوجه به ساماندهی خانواده و فلسفه فقه شیعه مبتنی بر اولویت حضور زنان در عرصه خصوصی دارای اهمیت است. پرسش این مقاله در مورد ترسیم چرخه سیاست‌گذاری امور زنان و نهادهای متولی طراح و مجری در امر زنان است. در پژوهش حاضر از چارچوب تئوریک تحلیل سیستمی با تفکیک اجزا شامل ورودی‌ها، طراحی‌ها، جزئیات و ارزیابی و بازخورد استفاده شده است. جهت جمع آوری اطلاعات از روش نهادگرایی و خروجی گزارش نهادهای رسمی متولی در مسائل زنان بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که علاوه بر نهادها و مطالبات سنتی، نهادها و مطالبات مدرن در جامعه ایران وجود دارند که گاهی بازی با حاصل جمع صفر برای اولویت‌دهی سیستم سیاسی را شکل می‌دهند. در نتیجه، سیاست‌گذاری امور زنان در بخش طراحی با دوگانگی غیرقابل‌جمع و تخاصم‌آمیزی روبه‌رو می‌شود. در بخش اجرا، امور زنان با بودجه‌ای ناکافی مواجه شده و در برون‌داد، حوزه‌های اجتماع و فرهنگ به ویژه در آموزش و بهداشت عملکرد قابل‌قبولی داشته‌اند. همچنین در عرصه‌ی اقتصاد، رشد اندکی وجود داشته و در سیاست، ضعیف‌ترین نتایج حاصل شده است.

Pathology of the Policy-Making Cycle of Women’s Affairs in the Islamic Republic of Iran

In the Islamic Republic of Iran, the issue of women is important due to the organization of the family and the philosophy of Shiite jurisprudence based on the priority of the presence of women in the private sphere. The question of this article is about drawing the policymaking cycle of women’s affairs and the institutions in charge of designing and implementing women’s affairs. In the research, the theoretical framework of system analysis with separation of components including inputs, designs, details and evaluation and feedback has been used. In order to collect information, the method of institutionalism and the output of the report of the official institutions in charge of women’s issues have been used. Research results show that In addition to traditional institutions and demands, there are modern institutions and demands in Iranian society that sometimes form a zerosum game to prioritize the political system. As a result, women’s affairs policymaking in the field of design faces an incompatible and conflicting dichotomy. In the field of implementation, there is an insufficient budget and in the output, the fields of society and culture, especially in education and health, have had acceptable performance. Also, in the field of economics, there has been little growth and in politics, the weakest results have been achieved.