راهبرد منطقه‌ای ایالات‌متحده‌آمریکا؛ تهدیدسازی از اقدامات منطقه‌ای ایران

خروج از برجام، با این ادعا که این توافق نتوانسته مهاری بر اقدامات و سیاست‌های منطقه‌ای ایران باشد، نقطه عطفی در استراتژی منطقه‌ای ایالات‌متحده‌آمریکا در خاورمیانه بود؛ موضوعی که عموما ذیل مفهوم «استراتژی مهار» در دولت‌های قبلی ایالات‌متحده به اشکال مختلف پیگیری شده بود، در دوره ترامپ باعنوان «محاصره استراتژیک» ذیل «کمپین فشار حداکثری» تعقیب شد. دراین‌راستا ایالات‌متحده‌آمریکا به‌عنوان بازیگر امنیتی‌ساز، تلاش کرد ادراک امنیتی و تهدیدآمیز خود از اقدامات منطقه‌ای ایران را در چارچوب یک «استراتژی دوسطحی» به مخاطبان امنیتی‌سازی (خاورمیانه و اروپا) تسری دهد. در سطح اول؛ با اتخاذ «رویکرد سلبی» و با هدف معرفی و بازنمایی جمهوری‌اسلامی‌ایران به‌مثابه تهدید علیه ثبات و امنیت منطقه، مشروعیت‌زدایی و بی‌اعتبارکردن جایگاه و اقدامات منطقه‌ای ایران در دستور کار قرارگرفت. در سطح دوم؛ ایالات‌متحده با اتخاذ «رویکرد ایجابی» سعی کرد زمینه و بستر لازم برای همراهی و مشارکت متحدان خود در ایجاد و کاربست سازوکارهای مقابله‌ای (در طیفی از تحریم، تهدید، اعمال زور تا مذاکره) با این تهدید برساخته را فراهم آورد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که اگرچه ایالات‌متحده‌آمریکا در سطح اول استراتژی امنیتی‌سازی (اقناع) نسبتاً موفق بوده است، اما در سطح دوم که لازمه اقدامات ایجابی (راه‌حل) از جانب مخاطبان تهدیدسازی است، نتوانسته است همراهی لازم را به دست آورد. روش مورداستفاده این مقاله، توصیفی تحلیلی بوده و از ابزار کتابخانه‌ای، اسنادی، منابع الکترونیکی و پایگاه‌های اینترنتی و اظهارات مقامات مربوطه برای گردآوری داده‌ها استفاده‌شده‌است.

United States Regional Strategy; Threatening of Iran’s Regional Actions

The Withdrawal of JCOPA, with this claim that this agreement has not been able to curb Iran’s regional actions and policies, was a turning point in the US regional strategy in the Middle East. The issue, which was generally pursued in various forms under the concept of &containment strategy& in previous US administrations, was pursued during the Trump era as a &strategic encirclement& under the &maximum pressure campaign.& In this regard, the United States, as a securitizing actor, sought to extend its security and threatening perception of Iran’s regional actions to securitizing audiences (Middle East and Europe) within &Twolevel strategy&. In the first level, By adopting a &negative approach& with the aim of introducing and representing the Islamic Republic of Iran as a threat to the stability and security of the region, delegitimization and discrediting of the Iran’s region actions and position was put on the agenda. in the second level, by adopting a &positive approach&, the United States has sought to provide the adequate context for its allies to engage in consensusbuilding and use countermeasures (ranging from sanctions, threats, coercion and negotiation) to this constructed threat. The findings show that although the United States has been relatively successful in the first level of the threatening strategy, but it has not been able to obtain the adequate support in the second level, which is required for positive actions by the threatening audience. The method of this article is descriptiveanalytical and the library tools, documents, electronic resources and websites and statements of relevant authorities have been used to collect data.