راهبرد و الگوی رفتاری روسیه در تقابل ایران و رژیم صهیونیستی

جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل به دلیل اختلافات راهبردی و خصومت‏های ایدئولوژیکی در سطوح مختلف با هدف به‌حداکثر رساندن قدرت منطقه‏ای خود، به کنترل، مهار و ایجاد بازدارندگی علیه یکدیگر پرداخته‌اند. پیوندهای عمیق تاریخی میان روسیه و اسرائیل، سطح مناسبات دیپلماتیک آنها را از سطح عادی به سمت استراتژیک سوق داده است. تحریم‌های آمریکا علیه مسکو و نقش میانجی‌گری اسرائیل در حل و فصل اختلافات با آمریکا، فرصتی را به تل‌آویو داد که از آن به‌عنوان برگ برنده در نزدیکی راهبردی با روسیه در جهت تضمین امنیت خود استفاده کند. این درحالی است که ایران و روسیه با تاکید بر منافع مشترک، به توسعه الگوهای مشارکتی در تنظیم روابط دوجانبه خود پرداخته‌اند. به‌طوری که سطح همکاری‌های نظامی و سیاسی ایران و روسیه، بیانگر تحول عظیمی در روابط دوجانبه دو کشور است. ازاین‌رو، تقویت جایگاه سیاسی و نظامی ایران و اسرائیل توسط روسیه، به یک عامل محرک تهدید امنیت ملی تبدیل شده است. سوالی که در این پژوهش مطرح می‌شود این است که با وجود تقابل ایران و اسرائیل تاکنون، روسیه چه الگوی رفتاری را درقبال این دو متحد تاکتیکی خود اتخاذ کرده است؟ برای پاسخ به این سوال، فرضیه ما این است که، مناسبات گسترده مسکو با ایران و اسرائیل و نقش آن‌ها در سیاست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی روسیه باعث شده است که مسکو الگوی رفتاری توازن قوا را بهترین رویکرد درقبال این دو متحد تاکتیکی خود برگزیند.

Russia’s Strategy and Behavioral Pattern in the Confrontation between Iran and Zionist Regime

Due to strategic differences and ideological animosity on different levels, the Islamic Republic of Iran and Israel both have controlled, contained, and deterred each other to maximize their regional power. The deep historical link between Russia and Israel in cultural, political, and economic aspects have directed the level of diplomatic relations of both governments from normal toward strategic. The U.S. sanctions on Moscow and the mediating role of Israel to resolve the disputes with the U.S. have provided an opportunity for Tel Aviv to use it as a bargaining chip in a strategic approach with Russia to guarantee its security. Although, Iran and Russia emphasized their mutual interests and developed participatory models to improve bilateral relations such that the level of military and political cooperation in the recent crisis of the Middle East implies the exceptional development in bilateral relations between the two countries. Henceforth, strengthening the political and military position of Iran and Israel by Russia has become a menacing factor for the national security of both governments. Thus, regarding the points mentioned above, this question arises that despite the competition between Iran and Israel so far what behavioral pattern has been adopted by Russia towards its two tactical allies? To answer this question, we hypothesize that Moscow’s extensive relations with Iran and Israel and their role in Russia’s regional and global policies have led Moscow to utilize a balance of power approach as the most reliable method concerning its two tactical allies.