تبیین علی ظرفیت خط‌مشی‌‌های عمومی مبتنی‌بر هم‌افزایی نهادهای سیاست‌پژوه؛ مطالعه موردی سیاست‌های منتخب آموزش عالی ایران

سیاست‌گذاری یکی از مهم‌ترین جلوه‌ها و نمودهای حکمرانی و راهبری آموزش عالی به‌شمار می‌آید. به‌نظر می‌رسد، وضعیت فعلی سیاست‌گذاری آموزش عالی ایران در بیشتر موارد، موجب کاهش ظرفیت خط‌مشی‌گذاری در این عرصه شده است. پژوهش حاضر قصد دارد ضمن تبیین علی ظرفیت خط‌مشی‌های عمومی مبتنی‌بر هم‌‌افزایی نهادهای سیاست‌پژوه، به مطالعه موردی برخی سیاست‌های گزینش‌شده آموزش عالی از منظر هم‌‌افزایی در گام تدوین سیاست بپردازد. این پژوهش به‌لحاظ هدف، توسعه‌ای و کاربردی، و به‌لحاظ مبنای داده‌ها، چارچوب فلسفی، و پارادایم آن، دارای طرح پژوهش آمیخته است. در مرحله کیفی، ابتدا با انجام مصاحبه‌‌های نیمه‌ساختارمند با 15 نفر از خبرگان سیاست‌گذاری آموزش عالی ایران و کاربست رویکرد تحلیل مضمون، فهرستی از عوامل ارتباطی و تعاملی موثر بر کارآمدی و هم‌افزایی فرایند سیاست‌پژوهی تهیه شد. با توجه به مرور پیشینه و مبانی نظری پژوهش، ظرفیت خط‌مشی به‌عنوان سیاست بهینه از منظر عقلانیت درنظر گرفته شد. یافته‌های بخش کمی نشان‌دهنده تبیین حدود 40 درصد از تغییرات واریانس متغیر ظرفیت خط‌مشی‌ توسط متغیر هم‌افزایی نهادهای سیاست‌پژوه بود. بررسی سیاست‌های گزینش‌شده آموزش عالی نیز نشان‌دهندۀ پایین بودن معنادار هم‌افزایی نهادهای سیاست‌پژوه در مرحله تدوین سیاست بوده است.

exploring the synergistic impact of policy research institutions on public policies capacity - a case study of iranian higher education policies

in recent years, due to the emergence of new ideas such as the new public management approach, knowledgebased societies and economies, and globalization, the concepts of efficiency, effectiveness, and accountability in the public sector have attracted more attention on themselves. in this regard, higher education and university have also been affected by these trends, trying to comply with environmental changes and changing their governance approach. it seems policy making is considered one of the most important aspects of higher education governance. the current state of iranian higher education policymaking has generally reduced the capacity of policymaking in this area. on the other hand, policy research, as a research process focused on presenting policy solutions, can play a significant role in optimizing and enhancing the capacity of iran’s higher education policies. in this regard, the main purpose of the present study was causal explanation of capacity of iranian higher education policies based on the synergy of policy research institutions. the present study has a mixed research method. in the qualitative phase, in the qualitative phase, by conducting semistructured interviews with 15 iranian higher education policy experts and applying the thematic analysis approach, a list of interactive and communicative factors influencing the efficiency and synergy of the policy research process in the iranian higher education system was developed. according to the literature review, policy capacity was considered as the optimal policy in terms of rationality. the quantitative findings indicated 40% of variable capacity of iran’s higher education policies explained by the