بررسی پژوهش‌های گردشگری در ایران با رویکرد سیستمی

توسعه گردشگری به علت وجود بازیگران و ذینفعان مختلف دارای پیچیدگی‌های زیادی است. این پیچیدگی و کنشگری بازیگران مختلف موجب شده است که جهت‌گیری پژوهش‌های حوزه گردشگری در یک دهه گذشته با رویکرد سیستمی روند رو به رشدی داشته باشد و تبیین پویایی‌های سیستم گردشگری در کشور، جایگاه خود را در بین مطالعات مختلف بازنماید. پرسش اصلی که در این مطالعه به دنبال آن بوده‌ایم، این است که انباشت تحقیقات صورت گرفته با این رویکرد سیستمی چگونه بوده و به دنبال پاسخ به کدام مسائل بوده‌اند؟ و دانش انباشته‌شده از چه روش‌هایی استفاده کرده و چه محتوایی را تولید کرده است؟ برای این منظور مجموع پژوهش‌های انجام‌شده در ارتباط با گردشگری و رویکرد سیستمی در فاصله سال‌های 1396-1386 مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه از جنس مطالعات ثانویه بوده و به روش نظام‌مند انجام شده است و با مراجعه به پایگاه‌های علمی معتبر داخلی به بررسی مقالات، پایان‌نامه‌ها و طرح‌های پژوهشی در این زمینه پرداخته است. این مطالعه نشان می‌دهد که غالب پژوهش‌های گردشگری انجام‌شده در کشور با زمینه دانش جغرافیا تهیه شده‌اند و همچنان بررسی صنعت گردشگری با رویکرد سیستمی در مراحل ابتدایی قرار دارد. همچنین حجم کارهای علمی در این زمینه بسیار ‌اندک بوده و تاکنون تولید ادبیات جامعی که بتواند عناصر و بازیگران سیستم گردشگری را تبیین نماید، صورت نگرفته است.