امنیتی‌سازی تنش سایبری جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی؛ تهدیدها و الزامات راهبردی

امنیتی‌کردن گفتمان سایبری، جمهوری اسلامی ایران را در مسیری بحرانی قرار خواهد داد که عدم اتخاذ راهبردهای مناسب در برابر آن، ابعاد احتمالی بین‌المللی مانند پرونده هسته‌ای در پی خواهد داشت. پس از وقایع سال 2011 در غرب آسیا و شمال آفریقا، تنش نظام‌مند ایران و عربستان به فضای مجازی سرریز شد. در کشاکش تنش سایبری دو کشور در 15 آگوست 2012، تاسیسات سایبری شرکت آرامکو عربستان مورد حمله سایبری قرار گرفت. متخصصان آمریکایی مسبب حمله سایبری به آرامکو را ایران معرفی کردند. پس از این واقعه، گفتمان سایبری جمهوری اسلامی ایران از جانب هم‌پیمانان عربستان، به‌ویژه ایالات‌متحده در معرض امنیتی‌سازی قرار گرفت. حال این پرسش‌ها مطرح هستند که تنش سایبری ایران و عربستان چگونه به فرایند امنیتی‌کردن گفتمان سایبری جمهوری اسلامی ایران دامن می‌زند؟ و امنیتی‌کردن گفتمان سایبری ایران چه ابعاد و عناصری را در بر دارد؟ نویسندگان در پاسخ پرسش‌های پژوهش، امنیتی‌کردن و ابعاد آن را شامل سه مرحله می‌دانند: (1) کشورهای هم‌پیمان سعودی سعی در معرفی‌ ایران به‌عنوان متجاوز به امنیت سایبری عربستان را دارند، (2) این کشورها با نادیده‌گرفتن حملات سایبری عربستان علیه ایران، حملات صورت گرفته به عربستان (که عاملیت ایران در اجرای آنها اثبات نشده) را به‌مثابه تهدیدی بالقوه برای بیشتر کشورهای دنیا می‌پندارند، (3) این تهدیدپنداری کشورهای هم‌پیمان سعودی با سازوکارهایی نظیر دگرنمایی توان سایبری ایران (افراد و نهادها) تلاشی بهانه‌جویانه در مسیر اتهام به ایران در تکمیل فعالیت‌های تروریستی، هسته‌ای و حقوق بشری است. بنابراین، نویسندگان معتقدند توجه به معضل امنیتی‌کردن گفتمان سایبری باید یکی از الزامات راهبردی ایران در سال‌های آتی باشد. رویکرد تحقیق حاضر، تحلیلی و روش گردآوردی اطلاعات، اسنادی و کتابخانه‌ای است.