تاثیر سطوح مختلف انرژی بر عملکرد، اجزای لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی در جوجه‌های گوشتی نر سویۀ آرین در شرایط القای آسیت

در این آزمایش با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی تاثیر سه سطح انرژی در چهار تکرار شامل؛ 1سطح انرژی جیره برابر راهنمای سویۀ آرین، 2کاهش سطح انرژی جیره به میزان 100 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 150 کیلوکالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین، 3 کاهش سطح انرژی جیره به میزان 200 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 300 کیلوکالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین بر عملکرد و پیشگیری از عارضۀ آسیت 60 قطعه جوجۀ گوشتی نر در طول شش هفته بررسی شد. در طول آزمایش وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و شاخص تولید تعیین شد. در 35 روزگی هماتوکریت و فراسنجه های خونی اندازه گیری شد. در پایان آزمایش ویژگی های لاشه و نسبت بطن راست به کل بطن تعیین و مقایسه شد. کاهش سطح انرژی جیره افزایش وزن بدن و مصرف خوراک را افزایش داد (05/0>p). هزینۀ خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن با کاهش سطح انرژی جیره کاهش یافت (05/0>p). کاهش انرژی جیره مقادیر هموگلوبین، و هماتوکریت را کاهش داد (05/0>p) و سطح کورتیکواسترون افزایش یافت (05/0>p). هورمون t3 تحت تاثیر کاهش انرژی جیره قرار نگرفت ولی t4 با کاهش سطح انرژی جیره افزایش یافت (05/0>p) و همچنین نسبت t3 به t4 با کاهش سطح انرژی جیره کاهش یافت (05/0>p). با توجه به نتایج کاهش سطح انرژی جیره به‌صورت تیمار شمارۀ 2 (یادشده در بالا) از لحاظ عملکرد و شاخص‌های مرتبط به آسیت بهتر از دو گروه دیگر بود.