بررسی برون‌تنی گوارش‌پذیری، تخمیر و فعالیت آنزیمی قارچ‌های بی‌هوازی شکمبۀ شترهای تک کوهانۀ تغذیه‌شده با علوفه‌های زراعی و مرتعی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی ویژگی های تخمیر و فعالیت آنزیم های تجزیه‌کنندۀ الیاف توسط قارچ های بی‌هوازی شکمبۀ شترهای تک کوهانۀ تغذیه‌شده با علوفه های زراعیو مرتعی بود.ازاین‌رو با استفاده از محیط کشت اختصاصی، مایۀ تلقیح قارچ های بی‌هوازی شکمبه تهیه و گوارش‌پذیری، فعالیت آنزیمی و تولید گاز قارچ های شکمبه بر پایۀ یک آزمایش فاکتوریل 2×2 تعیین شد. نتایج نشان داد که قابلیت (پتانسیل) تولید گاز در تیمارهای حاوی بستره (سوبسترای) آتریپلکس بیشتر بود ولی نرخ تولید گاز در تیمارهای دارای کاه گندم بیشتر بود. همچنین کل گاز تولیدی نیز در تیمار دارای مایع شکمبۀ تغذیه‌شده با علوفۀ مرتع و بستره آتریپلکس (71/50 میلی‌لیتر) بیشترین بود (01/0p≤). نیتروژن آمونیاکی محیط کشت ها در ساعت‌های مختلف آزمایش تحت تاثیر نوع تغذیۀ دام ها و نوع بستره قرار گرفت (01/0p≤). نتایج نشان داد که گوارش‌پذیری مادۀ آلی تحت تاثیر نوع مایع شکمبه قرار نگرفت اما با تغییر بستره به‌طور معنی‌داری در آتریپلکس کاهش یافت. همچنین گوارش‌پذیری مادۀ خشک و دیوارۀ یاخته‌ای در تیمارهای دارای آتریپلکس در پایان آزمایش رو به افزایش بود. فعالیت اندوگلوکاناز و اگزوگلوکاناز قارچ های شکمبه در ساعت‌های پایانی آزمایش در مایع شکمبۀ تغذیه‌شده با علوفۀ مرتعو بستره آتریپلکس بیشترین افزایش را داشت (01/0p≤). به نظر می رسد برای سنجش شرایط تخمیر علوفه های شورزی در محیط آزمایشگاه، بهتر باشد از مایع شکمبه ای استفاده شود که با بستره سازگاری داشته باشد.