تاثیر روش های خوراک دهی بر عملکرد و پیشگیری از عارضۀ آسیت در جوجه های گوشتی نر سویۀ آرین

در این آزمایش تاثیر سه روش خوراک دهی در چهار تکرار شامل: 1 بدون محدودیت خوراک؛ 2 محدودیت خوراک شش ساعت از 21-7 روزگی و چهار ساعت از 28-21 روزگی؛3 محدودیت خوراک شش ساعت از 14-7 روزگی و چهار ساعت از 21-14 روزگی بر عملکرد و پیشگیری از عارضۀ آسیت شصت قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ آرین در طول شش هفته با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی بررسی شد. در طول آزمایش وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و شاخص کارایی تولید تعیین شد. در 35 روزگی هماتوکریت و فراسنجه های خونی اندازه گیری شد. در پایان آزمایش ویژگی های لاشه و نسبت بطن راست به‌کل بطن تعیین و مقایسه شد. محدودیت غذایی افزایش وزن بدن و مصرف خوراک را در کل دوره تحت تاثیر قرار نداد. محدودیت خوراک 21-7 روزگی شاخص تولید را بهبود داد (05/0>p). درصد تلفات ناشی از آسیت با اعمال محدودیت خوراک کاهش یافت (05/0>p). اعمال محدودیت خوراک تفاوت معنی داری بر مقادیر هموگلوبین، گلبول‌های قرمز خون و هماتوکریت نداشت ولی سطح کورتیکوسترون را افزایش داد (05/0>p). هورمون t3 تحت تاثیر محدودیت خوراک قرار نگرفت ولی محدودیت خوراک 21-7 روزگی بیشترین میزان t4 را نسبت به محدودیت 14-7 روزگی داشت (05/0>p) و همچنین نسبت t3 به t4 با اعمال محدودیت خوراک کاهش یافت (05/0>p). با توجه به نتایج محدودیت خوراک شش ساعت از 21-7 روزگی و چهار ساعت از 28-22 روزگی کمترین میزان تلفات ناشی از آسیت را داشت و از سوی دیگر افزایش وزن بدن در کل دورۀ تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت.