تاثیر سطوح انرژی و محدودیت غذایی در دان حبه‌ای‌شده بر عملکرد و فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی

هدف از انجام این آزمایش بررسی تاثیر سطوح انرژی سوخت‌وساز (متابولیسم)، شدت و مدت محدودیت غذایی در دان حبه‌ای یا پوشش‌دارشده (پلت) بر عملکرد، فراسنجه (پارامتر)های خونی و همچنین خصوصیات لاشه در جوجه های گوشتی بود. شمار 480 قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ راس 308 در آزمایش فاکتوریل 3×2×2 با دوازده تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو سطح انرژی قابل سوخت‌وساز، دو سطح شدت محدودیت غذایی (90درصد و 85درصد استاندارد مصرف سویه) و سه دوره محدودیت (218، 288 و 358 روزگی) بودند. با افزایش سطح انرژی جیره، از218 و 421 روزگی برخلاف 7 روزگی وزن بدن و ضریب تبدیل بهبود می‌یابد (05/0>p). اعمال90درصد محدودیت غذایی نسبت به 85درصد، همچنین دوره‌های محدودیت 218 و 288 نسبت به 358 روزگی، وزن بدن را به‌طور معنی‌داری افزایش داد (05/0>p). در 14روز محدودیت، افزایش سطح انرژی به همراه 90درصد محدودیت، موجب افزایش وزن نسبی لاشه و ران در 42 روزگی شد ولی در 21 و 28 روز محدودیت، بیشترین وزن لاشه و ران در 85درصد محدودیت به همراه سطح بالاتر انرژی مشاهده شد (01/0>p). افزایش انرژی جیره منجر به بالا رفتن گلوکز خون در سنین 28 و 35 روزگی، کاهش غلظت تری‌گلیسیرید و افزایش درصد چربی بطنی در سن 42 روزگی شد (05/0>p). به‌طورکلی، افزایش سطح انرژی جیره با شدت محدودیت 90درصد (نسبت به استاندارد مصرف سویه) به مدت سه هفته (288 روزگی) در دان حبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای‌شده منجر به بهبود عملکرد در جوجه‌های گوشتی می‌شود.