اثر سطوح مختلف جو و مولتی آنزیم بر انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده خشک و پروتیین جیره و عملکرد جوجه‌های گوشتی

برای تعیین انرژی قابل‌ متابولیسم و بررسی اثر مولتی آنزیم بر قابلیت هضم ماده خشک و پروتیین جیره‌ها به روش in-vitro و عملکرد جوجه‌های گوشتی آزمایشی انجام شد. از 800 قطعه جوجه گوشتی یک روزه تعیین جنسیت نشده آربوراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی در هشت تیمار با چهار تکرار و 25 قطعه در هر تکرار در آزمایش فاکتوریل 4×2 با چهار سطح جو (صفر، 10، 20 و30 درصد) و دو سطح آنزیم (صفر و 500 گرم در تن) استفاده شد. انرژی قابل ‌متابولیسم ظاهری و حقیقی دانه جو به ترتیب 6/2886، 2/3624 و مقادیر تصحیح شده بر اساس ازت به ترتیب 8/3015 و 3205 کیلو‌کالری بر کیلوگرم و قابلیت هضم پروتیین 95/57 درصد بدست آمد. بالاترین مصرف خوراک، سطح صفر درصد جو (66/2776 گرم) بود که نسبت به 30 درصد جو دارای افزایش معنی‌داری بود (05/0p < ). افزایش معنی‌داری در وزن زنده در سطح صفر درصد جو (83/2077 گرم) نسبت به سطوح 20 و 30 درصد مشاهده شد (05/0p < ). بهبود معنی‌داری در ضریب تبدیل غذایی در سطوح صفر و 10 درصد جو نسبت به سایر سطوح در دو دوره آغازین و رشد مشاهده شد (05/0p < ). اثر سطوح مختلف جو، آنزیم و برهم کنش آنها بر قابلیت هضم ماده خشک و پروتیین جیره‌های آغازین و رشد معنی‌دار نبود. بالاترین میزان شاخص تولید مربوط به سطح صفر درصد جو (175/410) بود که علاوه بر تیمار 10 درصد جو نسبت به سایر تیمارها دارای افزایش معنی‌داری بود (05/0p < ). به طور کلی سطوح صفر و 10 درصد جو با آنزیم، موجب بهبود مصرف خوراک، وزن زنده، میانگین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی گردید.