اثر استفاده سطوح مختلف منابع آلی (کیلات با متیونین) و معدنی (سولفات منگنز) بر عملکرد، کیفیت ‏تخم‌مرغ و متابولیت‌های خونی مرغ‌های تخم‌گذار سویه های‌لاین ‏w36‎‏ در شرایط تنش گرمایی

در این تحقیق تاثیر دو نوع منبع (آلیمتیونینه و معدنیسولفاته) و سه سطح منگنز (25، 90 و 135 میلی‌گرم در کیلوگرم) در جیره بر عملکرد، کیفیت تخم‌مرغ و فراسنجه های خونی در مرغ تخم‌گذار نژاد های لاین w36 در شرایط تنش گرمایی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل افزایش؛ 25 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار 1)، 90 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار2)، 135 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار3)، 25 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز آلی (تیمار4)، 90 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز آلی (تیمار5) و 135 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز آلی (تیمار6)، به جیره پایه بودند. در این آزمایش از 360 قطعه مرغ تخم‌گذار در سن 22 هفتگی و به‌صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 6 تیمار و 4 تکرار (15 پرنده در هر تکرار) استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که در مورد صفات تولیدی، منبع منگنز تاثیری بر درصد تولید نداشت، ولی افزایش سطح منگنز منجر به بهبود درصد تولید، ضریب تبدیل غذایی و توده تخم‌مرغ تولیدی گردید. استفاده از مکمل آلی و یا افزایش سطح منگنز، مصرف خوراک را به‌طور معنی‌داری کاهش داد. منبع و سطح منگنز تاثیر معنی‌داری بر وزن سفیده و زرده تخم‌مرغ نداشتند، ولی سطح منگنز بر وزن پوسته، ارتفاع سفیده، منگنز و فسفر خون تاثیر معنی‌داری داشت. اگرچه منبع منگنز بر متابولیت های خون تاثیر نداشت، اما فعالیت سوپراکسید دسموتاز سرم در گروه هایی که منگنز آلی مصرف کردند، به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. به عنوان نتیجه گیری کلی، مکمل جیره با منگنز با سطح 135 میلی‌گرم درکیلوگرم به خصوص از منبع کیلاته متیونین منجر به بهبود صفات عملکردی و به‌ویژه کیفیت پوسته تخم‌مرغ در فاز اول تولیدی مرغ‌های تخم‌گذار تحت شرایط تنش گرمایی گردید.

Evaluation of different levels of organic (metMn) and inorganic (MnSO4) form of Mn on ‎performance, egg quality and blood metabolites of Hy line W36 layer hen under heat stress ‎condition

In this study, the effect of two sources (metMn and MnSO4) and threelevel of manganese (25, 90, 135 mg/Kg) was evaluated on performance, egg quality and blood parameters in Hyline w36 laying hens under heat stress condition. The experimental treatments contained basal diet with; 25 mg/Kg MnSO4 (treatment 1), 90 mg/Kg MnSO4 (treatment 2), 135 mg/Kg MnSO4 (treatment 3), 25 mg/Kg metMn (treatment 4), 90 mg/Kg metMn (treatment 5), or 135 mg/Kg metMn (treatment 6). A total of 360 hens, 22 weeks of age, were used in a 2×3 factorial arrangement in a completely randomized design with 6 treatments and 4 replicates (15 hens per replicate). Our results showed that Mn source had no significant effect on production traits but higher Mn level significantly improved egg production, feed conversion and egg mass (P<0.05). The use of organic source or increasing dietary Mn level significantly decreased feed intake (P<0.05). The sources and levels of dietary had no significant effect on the weights of egg white and yolk, but the level of Mn had significant effect on shell weight, albumin height, and serum Mn and phosphorus. Although Mn source did not affect the blood metabolites, but the serum superoxide dismutase activity significantly increased in groups that consumed organic Mn (P<0.05). In conclusion, supplementary Mn at 135 mg/kg from any source especially chelated form, may increase production performance and egg quality traits in the early prepeak production phase of laying hen, under heat stress condition.