اثر منابع مختلف کربوهیدات بر بازدهی استفاده از خیساب مایع ذرت در جیره غذایی در شرایط برون‌تنی

هدف از این تحقیق، بررسی اثر مکمل نمودن خیساب مایع ذرت به عنوان منبع نیتروژن با منابع مختلف کربوهیدرات در جیره غذایی بر تولید گاز، فراسنجه‌های تخمیر، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فعالیت آنزیم‌های میکروبی شکمبه در شرایط برون‌تنی بود. از هشت جیره غذایی حاوی منابع مختلف کربوهیدراته (شامل سطوح مخلتف جو، ذرت و ملاس) که در همه آن‌ها از یک سطح ثابت خیساب مایع ذرت در نظر گرفته شده بود (13 درصد ماده خشک)، به عنوان سوبسترای انکوباسیون آزمایشگاهی استفاده گردید. جیره‌های آزمایشی شامل جیره حاوی 1) ذرت، 2) جو، 3) مخلوط جو و ذرت و جایگزینی جیره حاوی مخلوط جو و ذرت به ترتیب با سطوح 4) 5، 5) 10، 6) 15، 7) 20 و 8) 25 درصد ملاس بودند. بیشترین و کمترین میزان تولید گاز در زمان 72 و 96 ساعت انکوباسیون و پتانسیل (b) تولید گاز به ترتیب با انکوباسیون جیره حاوی 15 درصد ملاس و جیره حاوی ذرت به دست آمد (p<0/05). هرچند، در مورد نرخ تولید گاز (c) و سنتز پروتئین میکروبی بیشترین و کمترین میزان به ترتیب در جیره حاوی 10 و 25 درصد ملاس مشاهده گردید (p<0/05). بیشترین میزان ناپدید شدن ماده خشک شکمبه‌ای با مکمل نمودن خیساب ذرت با سطح 10 درصد ملاس و کمترین میزان آن با انکوباسیون جیره حاوی ذرت به دست آمد (p<0/05). بیشترین میزان غلظت نیتروژن آمونیاکی با مکمل نمودن خیساب ذرت با سطح 25 درصد ملاس به دست آمد، اما کمترین میزان آن در جیره حاوی 10 درصد ملاس مشاهده گردید (p<0/05). مکمل نمودن خیساب مایع ذرت با سطح 10 درصد ملاس سبب افزایش فعالیت آنزیم‌های کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی شد (p<0/05). بیشترین میزان فعالیت تجزیه کاغذ صافی در تیمار حاوی خیساب ذرت مکمل شده با سطح 5 درصد ملاس و کمترین میزان آن در تیمار حاوری 25 درصد ملاس حاصل گردید (p<0/05). در کل، نتایج نشان داد که مکمل نمودن جیره غذایی خیساب ذرت مایع با سطح 10 درصد ملاس سبب بهبود هضم و تخمیر و متابولیسم نیتروژن در شرایط برون‌تنی شد.