تاثیر اسید استیک و اتوکلاو بر تجزیه‌پذیری مواد مغذی، شمارش پروتوزوآ، پروتئین قابل متابولیسم و بخش‌بندی پروتئین بر اساس cncps در گاودانه

تاثیر فرآوری گاودانه با اسید استیک و اتوکلاو بر تجزیه‌پذیری مواد مغذی، برخی فراسنجه‌های شکمبه‌ای، شمارش پروتوزوآ، و بخش‌بندی پروتئین بر اساس سیستم کرنل با استفاده از سه راس گوسفند دارای فیستولای شکمبه‌ای در آزمایش فاکتوریل 3 در 3 (دوره‌های 21 روزه) مورد بررسی قرار گرفت. سه تیمار آزمایشی شامل؛ 1) گاودانه خام؛ 2) گاودانه فرآوری شده به روش شیمیایی (اسید استیک 8 درصد) و 3) گاودانه فرآوری شده به روش فیزیکی (اتوکلاو در دمای 121 درجه سانتیگراد و فشار 117 کیلوپاسکال) بود. انکوباسیون کیسه‌ها به منظور انجام آزمایش تجزیه‌پذیری در ساعت‌های 2، 4، 8، 16، 24 و 48 انجام گردید. بر اساس نتایج به دست آمده در آزمایش کیسه‌گذاری پروتئین قابل متابولیسم تیمارها نیز محاسبه گردید. هر دو نوع فرآوری قابلیت تجزیه‌پذیری ماده خشک و پروتئین خام گاودانه را در شکمبه کاهش دادند. علیرغم این که فرآوری‌ها سبب تغییر روند تجزیه‌پذیری در شکمبه گردیدند اما بر محتوی پروتئین قابل متابولیسم تاثیر نداشتند. اتوکلاو سبب کاهش بخش های پروتئینی a وb1  شد و بخش های کند تجزیه را افزایش داد (p<0/05). نیتروژن آمونیاکی شکمبه تحت تاثیر هر دو روش فرآوری نسبت به گاودانه خام متمایل به کاهش بود (0.06=p). جمعیت پروتوزوآی شکمبه در دام‌هایی که گاودانه اتوکلاو شده مصرف کرده بودند در مقایسه با دیگر تیمارها بیشتر بود (0.04=p). نتایج نشان داد که فرآوریهای فیزیکی (اتوکلاو) و شیمیایی (اسید استیک) سبب کاهش تجزیه‌پذیری پروتئین در شکمبه می گردد که در این میان تاثیر فرآوری اتوکلاو بر عبوری کردن پروتئین از شکمبه بیشتر بوده است.