تاثیر افزودن روی و مس به جیرۀ میش‌های آبستن در اواخر دورۀ آبستنی بر پروفیل مواد کانی خون و شیر، عملکرد رشد بره‌ها و برخی فراسنجه‌های خونی

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر افزودن روی و مس به جیرۀ میش های آبستن نژاد مهربان در اواخر دورۀ آبستنی بر رخ‌نمای (پروفیل) مواد کانی خون و شیر میش ها، عملکرد رشد بره های آن‌ها و برخی فراسنجه های سوخت‌وسازی (متابولیکی) و خون‌شناختی (هماتولوژی) بود. هفده راس میش 34 ساله، 45 روز پیش از زایمان به سه گروه تقسیم شدند. تیمارها شامل: 1) جیرۀ پایۀ بدون مکمل روی و مس (حاوی 18.98 قسمت در میلیون یا پی پی ام روی و 7.51 پی پی ام مس)؛ 2) جیرۀ پایه افزون بر 30 پی پی ام روی به‌صورت سولفات روی و 3) جیرۀ پایه افزون بر 30 پی پی ام روی به‌صورت سولفات روی و 8 پی پی ام مس به‌صورت سولفات مس بود. وزن تولد و وزن 10، 20 و 30 روزگی بره ها ثبت شد. در این مدت بره ها به همراه مادر نگهداری می شدند. خون گیری از میش ها در روزهای 45، 0 و 30+ زایش و از بره ها در سن 10 و20 روزگی به عمل آمد. نمونۀ شیر در روزهای 0، 15 و 30 پس از زایش گرد آوری شد. افزودن روی و مس به جیره سبب افزایش غلظت روی و مس پلاسما (میش ها و بره ها) و شیر شد (p<0/05) اما غلظت آهن شیر و همچنین کلسیم، فسفر سرم بره ها تحت تاثیر قرار نگرفت (p>0/05). در بره های تیمار 2 و 3 نسبت به گروه شاهد، وزن بدن، افزایش وزن روزانه ، شمار گلبول های قرمز خون، غلظت هموگلوبین، غلظت سرمی هورمون t3، عنصر روی و آنزیم alp افزایش یافت (p<0/05). غلظت گلوکز، کراتینین، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین، لاکتات دهیدروژناز، تری گلیسیرید و کلسترول پلاسمای بره ها تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت (p>0/05). نتایج نشان داد، افزودن30 پی پی ام روی به جیرۀ میش های آبستن سبب افزایش غلظت روی پلاسما و شیر و درنهایت عملکرد رشد بره ها می شود.