بررسی جمعیت موثر، نامتعادلی پیوستگی و ساختار بلوک تک‌جوری در گاومیش‌های نژاد آذربایجانی با استفاده از تراشه‌های متراکم نشانگری

هدف از این پژوهش برآورد میزان نامتعادلی پیوستگی، تعیین ساختار بلوک های تک‌جوری (هاپلوتیپی) و اندازۀ موثر جمعیت گاومیش آذربایجانی با استفاده از اطلاعات نشانگرهای snp پراکنده در سراسر ژنگان (ژنوم) حاصل از تراشه های متراکمk 90 (snpchip 90k) بود. حیوان‌های مورد بررسی و ارزیابی 243 راس گاومیش آذربایجانی پراکنده در استان های گیلان، اردبیل، آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی بود. پس از کنترل کیفیت داده های نژادگانی (ژنوتیپی)، 62141  snp برای تجزیه‌وتحلیل ساختار جمعیت، شناسایی ساختار تک‌جور ها و اندازۀ موثر جمعیت استفاده شد. بیشترین میانگین نامتعادلی پیوستگی در کل جمعیت در فاصلۀ بین 2.5 کیلو جفت باز تا 5 کیلو جفت باز بین 0/29-0/25 و کمترین میانگین نامتعادلی پیوستگی (r^2) در فاصلۀ 900-1000 کیلو جفت باز بین 0/012-0/014 به‌دست آمد. مقدار r^2 با افزایش فاصلۀ میان جفت snpها کاهش زیادی نشان داد. در کل نمونه های تجزیه‌شده، 1693 بلوک مشاهده شد که 11 درصد کل snpها درون بلوک های تک‌جوری خوشه بندی شدند و 3.4±202 مگا جفت باز از کل ژنگان اتوزومی را پوشش می دهند.اندازۀ موثر جمعیت با استفاده از آمارۀ (r^2) محاسبه شد. اندازۀ موثر جمعیت حدود دو نسل پیش نزدیک به 422 برآورد شد.