بررسی تنوع ژنتیکی در جمعیت گاومیش‌های‌ آذری با استفاده از نشانگر‌های ریزماهواره

با توجه به اهمیت حفظ تنوع در نژادهای بومی و شناسایی ذخایر ژنتیکی کشور، تنوع ژنتیکی جمعیت گاومیش آذری با استفاده از ده نشانگر ریزماهواره ای (bola-drb3، bm1818، bm1824، cssm033، cssm047، ilsts017، ilsts033، ilsts058، ilsts061 و ilsts089) بررسی شد. شمار 70 نمونه مو از گاومیش های آذری در سه منطقۀ شمال غربی کشور (استان های اردبیل، آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی) گردآوری شد. استخراج dna ژنگانی (ژنومی) به روش استخراج نمکی تغییریافته انجام و واکنش‌های زنجیره ای پلیمراز برای همۀ آغازگرها بهینه شد. نتایج نشان داد، در این جمعیت، همۀ جایگاه ها چندشکلی بالایی داشته و افزون بر این به‌استثنای جایگاه bola-drb3، انحراف معنی داری از تعادل هاردی واینبرگ نشان دادند (0.001>p). میانگین شمار آلل های مشاهده‌شده و مورد انتظار به ترتیب برابر با 5.90 و 4.72 بود. افزون بر این میانگین ناخالصی (هتروزیگوسیتی) مشاهده‌شده و مورد انتظار، محتوی اطلاعات چندشکلی و شاخص شانون، به ترتیب برابر با 0.87، 0.75، 0.71 و 1.57 بود. بنابراین، با توجه به این نتایج، تنوع ژنتیکی بالایی در جمعیت گاومیش آذری وجود دارد.