اثر روش‌های مختلف فرآوری حرارتی بر ارزش تغذیه‌ای دانه ماشک برای نشخوارکنندگان

تحقیق حاضر، به‌منظور بررسی روش های مختلف فرآوری حرارتی بر ارزش غذایی دانه ماشک انجام شد. دانه ماشک با روش های پرک، تفت و ماکروویو فراوری شد. تجزیه‌پذیری ماده خشک با استفاده از کیسه های نایلونی در زمان های صفر، 2، 4، 8، 12، 24، 36، 48 ساعت انکوباسیون شکمبه ای تعیین شد. فرآوری دانه ماشک، تجزیه‌پذیری ماده خشک را تحت تاثیر قرار داد به طوری که ماشک پرک شده و تفت داده به‌ترتیب بیشترین و کمترین میزان تجزیه‌پذیری را دارا بودند (به‌ترتیب 06/91 در مقابل 49/70 درصد، 05/0>p). تجزیه‌پذیری پروتئین خام هم روند مشابهی را نشان داد (64/91 در مقابل 52/57 درصد به‌ترتیب برای دانه ماشک پرک شده و تفت داده شده، 05/0>p). برای تفسیر روند تجزیه‌پذیری ماده خشک و پروتئین دانه ماشک خام و فرآوری شده از 5 مدل هضمی متفاوت استفاده شد. برای ماده خشک دانه ماشک خام، پرک و تفت داده شده بهترین مدل برازش‌شده مدل ارسکوف و مکدونالد با لحاظ نمودن فاز تاخیر و برای دانه ماشک ماکروویو مدل فرانس بهترین مدل بود. بررسی مدل‌ها نشان داد برای بخش پروتئین، بهترین مدل برای دانه ماشک خام و پرک مدل دانوا بدون فاز تاخیر، برای دانه ماشک تفت داده‌شده ارسکوف و مکدونالد با فاز تاخیر و برای ماکروویو شده مدل دانوا با فاز تاخیر بود. ماشک پرک شده و ماکروویو شده با 96/184 و84/141 میلی‌لیتر به ترتیب بیشترین و کمترین حجم گاز تولیدی را در طول 48 ساعت انکوباسیون داشتند. تفت دادن ماشک منجر به افزایش میزان انرژی قابل متابولیسم گردید (82/4 در مقابل 53/5 مگاژول بر کیلوگرم ماده خشک به‌ترتیب برای دانه خام و تفت داده شده ماشک، 05/0>p)، این در حالی است که پرک کردن و مایکروویو تاثیری بر میزان انرژی قابل متابولیسم نداشتند.