ارزیابی انفرادی و ترکیبی قابلیت هضم و تخمیر گیاهان شورزی سلمکی ساقه‌سفید، سیاه‌شور و اشنان در شترهای یک کوهانه

در این مطالعه تخمیر پذیری سه گونه گیاهی شورزی تحت چرای شترهای تک کوهانه بنام های سلمکی ساقه سفید، اشنان و سیاه شور به‌صورت انفرادی و با جایگزینی 0، 33.5، 66.5 و 100 درصد با یکدیگر در قالب طرح کامل تصادفی با نه تیمار آزمایشی توسط روش تولید گاز ارزیابی شد. نمونه‏های گیاهی در طول فصل چرای پاییزه و زمستانه از مراتع جنوب استان خوزستان گرد آوری شدند. جیره‏های مورد بررسی تفاوت معنی‌داری از نظر سرعت و میزان گاز تولید شده داشتند (p<0/05). سلمکی ساقه سفید (t2) به‌طور معنی‌داری کمترین میزان تولید گاز را داشت و در مقابل جیرۀ حاوی 66.5 درصد سیاه شور + 33.5 درصد اشنان (t8) بیشترین میزان تولید گاز را داشت (0.05>p). سلمکی ساقه سفید به‌طور معنی‌داری کمترین و اشنان بیشترین قابلیت هضم حقیقی، مادۀ آلی قابل تخمیر، کل اسیدهای چرب فرار تولیدی، انرژی قابل سوخت‌وساز (متابولیسم) و تولید تودۀ میکروبی را داشتند. کمترین انرژی قابل سوخت‌وساز در تیمار t2مشاهده شد. بازدۀ تولید توده میکروبی در گیاه سلمکی ساقه سفید بالاتر از دیگر جیره‏ها بود و پایین ترین بازده متعلق به جیرۀ t8 بود. میزان نیتروژن آمونیاکی تولید شده در همۀ جیره‏های مورد بررسی بالاتر از سطح بحرانی آن‌ها بوده و می‌توانند مقادیر کافی از نیتروژن را برای بیشترین تولید تودۀ میکروبی تامین کنند. بنابراین، گیاه اشنان و جیرۀ t8 بهترین جیره برای تامین نیازهای مواد مغذی شتر هستند؛ اما با دیدگاه احیاء مرتع، جیره‌های ترکیبی بر تر از هرکدام از سه گیاه به‌تنهایی هستند.