تاثیر جیرۀ پرکنسانتره بر عملکرد پروار، تخمیر شکمبه، فعالیت جوش و برخی فراسنجه‌های سوختوسازی بره‌های نر افشاری و لری

در این تحقیق، عملکرد پرواریاقتصادی، قابلیت هضم، ویژگی‌های لاشه، متابولیت‌های خونی و فعالیت جوش بره‌های نر دو نژاد افشاری (درشت جثه) و لری (متوسط جثه) هنگام تغذیه با جیرۀ پرکنسانتره بررسی شد. شمار 8 راس برۀ افشاری و 8 راس برۀ لری (با میانگین وزنی 3/8±28/4 کیلوگرم و سن 43 ماه) در قالب یک طرح کامل تصادفی به مدت 104 روز با جیره (بر پایۀ مادۀ خشک) حاوی 20 درصد علوفه و 80 درصد کنسانتره تغذیه شدند. نتایج نشان داد، مادۀ خشک مصرفی (0/01=p)، افزایش وزن روزانه (0/03=p) و وزن نهایی پروار (0/03=p) در نژاد افشاری بالاتر از نژاد لری بود. هرچند، تفاوت معنی‌داری در ضریب تبدیل غذایی و قابلیت هضم مواد مغذی بین دو نژاد وجود نداشت. با وجود هزینۀ خوراک بیشتر برای بره های افشاری، درآمد به ازای هزینه در بره های نژاد افشاری نسبت به بره های نژاد لری بالاتر بود (0/05>p). درصد لاشه، غلظت متابولیت های خونی، غلظت کل اسیدهای چرب فرار و نسبت استات و پروپیونات در هر دو گروه یکسان بود ولی بره های نژاد لری فعالیت جوش به ازای هر گرم خوراک مصرفی و همچنین ph شکمبه بالاتری نسبت به بره های افشاری داشتند (0/01>p). با وجود کارایی غذایی یکسان بین دو نژاد، توصیه می شود در هنگام استفاده از جیره های پرکنسانتره (پرورش متمرکز) از بره های افشاری به‌جای بره های لری به دلیل عملکرد پرواری و اقتصادی بهتر استفاده شود.